Günümüzde işletmeler, artan rekabet ortamında
var olabilmek ve hızla değişen çevreye ayak uydurarak
varlıklarını sürdürebilmek için değişime gereksinim
duyarlar.

İşletmeler, piyasalara sunacakları yenilik sürecini
üç basamakta gerçekleştirirler; değişikliği kendi içinde
geliştirmek, çevreye tanıtmak ve yayılması için çaba
göstermek.

Yenilik tanımı, Türkçe kaynaklarda yenileşim ve
inovasyon olarak de adlandırılabilmektedir.

Yenilik için yapılan tanımlamalar incelendiğinde,
ortak kullanımdaki üç anahtar kelime şunlardır; fikir
üretme ve bu fikri geliştirme, süreç, üretilen yeniliği
uygulamaya geçirme.

Birey ve grup konusunda, birey ve bireylerin
farklı örüntülerde gösterdiği yenilikçi davranış ve yaratıcı
davranış olarak iki farklı davranış türünden söz edilebilir.

Yenilik kavramını geliştiren ilk yazarlardan
bazıları bu kavramı; başlangıç –olgunun ortaya çıkması,
yenilik ihtiyacının doğması, yenilik hakkındaki bilgilerin
iç ve dış kaynaklardan toplanması- ve uygulama aşaması –
yeniliği özelliklerine göre tanımlama, işletme içine ve
dışına uygun hale getirme, yeni amaçlara uygun şekilde
tasarlama- olarak iki evrede ele almışlardır.

Tiwari süreci 3 evrede ele almaktadır; başlangıç,
uygulama ve pazarlamadır.

Yeniliğin özellikleri; göreli avantaj, uygunluk,
karmaşıklık, denenebilirdik ve gözlemlenebilirliktir.

Yeniliğin sağlayacağı faydanın sistemden sisteme
farklılık göstermesidir. Bu faydanın birden çok boyutu
olabilir. Bunlar; sosyal prestij, ekonomik ve güvenilirlik
derecesi olarak sıralanabilir. Bütün bunların yanı sıra,
özellikle ticari bağlamda anlam kazanan yeniliğin kendine
ait maliyeti de ön plana çıkabilir. Ar-ge faaliyetlerinin
sahip olduğu maliyetler yüksek olduğu zaman yeniliğin
avantajı hemen sorgulanır bir hal alabilir. Diğer yandan
yenilik işletmeye prestij sağlasa bile ilerleyen zamanlarda
maliyet olarak gittikçe artan bir yük getiriyorsa bu
yeniliğin tekrar değerlendirilmesi gündeme gelebilir.
Dolayısıyla yeniliğin sahip olacağı değişken maliyetler
göz önünde bulundurulmalıdır. Ancak şu da bir gerçektir
ki yeniliğin maliyetinin düşük olması, yüksek avantaj
sağlayacağı anlamına gelmemektedir. Ucuz ve niteliksiz
yenilikler yeniliği benimsemek isteyenlere hem fayda
sağlamaz hem de avantaj yerine dezavantaj yaratabilir.

Uygunluk, bireylerin ve sistemlerin yeniliği kabul
etme ve kullanma derecesini gösterir. Ortaya çıkan bir
yeniliği benimsemek isteyenler, yeniliğin kendilerine
yarar sağladıklarını düşündükleri sürece o yeniliğin
faydaları ve uygunluğu üzerinde dururlar. Yeniliğin
faydaları ve uygunluğu kesinlik kazandığı zaman
benimseyenlerce konumlandırılması kolaylaşır. Böylelikle
yeniliğin bireylere veya daha üst düzeyde ele alırsak
sisteme olan uygunluk düzeyi arttıkça yeniliğin
benimsenme düzeyi de artacaktır.

Karmaşıklık, ortaya çıkan bir yeniliğin
kullanılmasındaki ve algılanmasındaki güçlük derecesini
belirtir. Bu özellik uygunluk özelliği ile de birlikte ele
alınabilir. Yeniliğin uygunluğu kabul edilse bile
uygulanmasındaki karmaşıklık düzeyi oldukça önem arz
edecektir. Yenilik, kendi özellikleri itibariyle karmaşıksa
yeniliği kullanmak isteyenler de karmaşık yapıyı
çözemiyorlarsa yeniliğin kendilerine sağlayacağı fayda
neredeyse sıfıra yakın olacaktır. Aslında şunu söylemek
mümkündür ki yenilik kendi özellikleri itibariyle
karmaşıklığından ziyade daha özgün bir özellikte olması
kendisini daha ön plana çıkaracaktır. Yenilik bir kere
yayılmaya başladığı zaman, karmaşıklık derecesi yüksek
olmasıyla özgün bir yapıda olması birbirinden farklılık
gösterecektir. Basit, kullanışlı, sağlayacağı fayda düzeyi
en çok olacak bir yenilik daha genel geçer bir yapıya sahip
olacaktır.

Denenebilirlik, bir yeniliğin deneysel ve bilimsel
temellere dayandırılabilme derecesini belirtir. Yenilik
süreci içerisinde, her türlü deneylerle, modellemelerle, ilk
örneklerle özellikleri ortaya çıkarılan yenilik ilerleyen
zamanlarda geliştirilebilir olmalıdır. Yeniliğin yaşam
eğrisi göz önünde bulundurulduğunda özelliklerinin
sınanması, geliştirilmesi ve ticari anlamla her türlü¨ geri
bildirimin elde edilebilmesi için denenebilirlik düzeyi
yüksek olmaktadır. Böylelikle yeni fikirler ya da yeni
yenilikler denenebilir olduğu sürece, sosyal sistemler
tarafından yeniliğin özelliği daha iyi öğrenilecek ve
yeniliğin yaşam ömrü daha uzun olacaktır.

Yeniliğin sonuçlarının başkaları tarafından
gözlemlenebilirliğinin derecesini gösterir.
Gözlemlenebilme özelliği sayesinde yeniliğin avantaj ve
dezavantajları daha net bir şekilde ortaya çıkacak ve
kullanımı hakkında geniş ve detaylı bilgi edinilebilecektir.
Uygun yeniliği iyi analiz eden ve gözlemleyenler yeniliğin
avantajlarını daha kısa sürede algılayacak, kullanmaya
başlayacak ve yayılımında öncülük edeceklerdir.

Ürün, süreç, örgütsel, yönetim, üretim,
ticari/pazarlama ve hizmet yeniliği türleri olarak
sınıflandırılabilir.

Yenilik yazını tarandığında farklı yazarların
yenilik türlerini farklı başlıklar altında topladıklarına
rastlanabilir. Örneğin, Tushman ve Nadler (1986)
yenilikleri ürün ve süreç¸ yeniliği olarak iki başlık altında
toplarken, Damanpour (1991) başlangıç¸ ve uygulamadan
oluşan bir süreç¸ olarak örgütsel yenilik türünü¨ ele almıştır.
Damanpour ve diğerleri (2009) yapmış oldukları
çalışmalarında yenilikleri süreç¸ bağlamında hizmet,
teknolojik süreçler ve idari veya diğer bir anlamda
yönetsel süreçler olmak üzere 3 ana başlık altında
değerlendirmişlerdir. Hamel ise (2006) yapmış olduğu
çalışmasında yenilikleri operasyonel süreçler ve yönetsel
süreçler olmak üzere iki ayırmıştır.

Ürün yeniliği, ortaya çıkan hizmet veya ürünün
tamamen yeni olmasına odaklanır. Yeni bir ürünün
geliştirilmesi ürün yeniliği olarak değerlendirilir.
Yeniliğin en basit anlamdaki ifadesi de söylenebilir. Ürün
yeniliğindeki amaç¸ kullanıcının kullanım kolaylığı
düzeyini yükseltmek, daha işlevsel ürünler kullanmasını
sağlamak ve yaşam kalitesini yükseltmektir. Diğer
yandan, üretilen hizmetlerin yenilik olarak
değerlendirilmesi de ürün yeniliği hakkında bahsedilenle
paralellik gösterir. Hizmetin bir yenilik olarak
değerlendirilmesinde önemli olan, hizmeti alana getireceği
faydadır.

Süreç yeniliği, yeni bir üretim süreci geliştirilmesi
ya da hazır süreçlerin yeniden tasarlanmasıdır. Burada
önemli olan temel konu, süreçte meydana gelen ve sürece
etki eden etkenin küçük çaplı olmamasıdır. Böylesi bir
müdahale yenilikten çok değiştirme, düzenleme ve
kapasite arttırma çalışmasıdır.

Örgütlerin kendi kapsamında yer alan ve genel
anlamda örgütsel uygulamalarına yeni bir yöntem
getirmelerine örgütsel yenilik denir.

Örgütsel yenilik türleri örgüt içi ve örgüt dışı
olmak üzere iki farklı başlık altında toplanabilir. Örgütler,
hem içsel hem de dışsal tarama ile örgütsel yenilikleri
kendi bünyeleri içerisinde gerçekleştirebilir. Amaç¸, kâr
elde etmek değil kendi süreçlerini daha etkin kılmak ve
örgüt içi sahip olunan yükleri azaltmaktır. İçsel tarama ile,
kendi durumunu gözden geçirerek yeni finansal süreçleri
devreye sokabilir, örgüt içi çalışanlar arası ilişkileri
iyileştirebilir. Dışsal taramayla güncel rekabet koşullarını
takip edebilme, rekabetçi avantaj yakalama ve diğer
örgütsel uygulamaları takiben örgüt içinde yeni olarak
kabul edilen uygulamalar da örgütsel yenilik olarak kabul
edilebilir. Var olan bir sürecin iyileştirilmesi, var olan bir
uygulamanın yeniden düzenlenmesi bir yenilik değildir.

Yönetsel yeniliklerin işletmelerde uygulanmasına
yönetim yeniliği denir. Yönetsel süreçlerin örgüt içinde
daha kararlı ve sürekli olmasını sağlamakla beraber,
yönetsel faaliyetlerin daha anlamlı, biçimsel ve açık
olmasını sağlayacak yeni uygulamalar da yönetim yeniliği
altında toplanabilir.

Ürünlerin ticarileştirilmesi ya da pazarlanmasında
kullanılan her türlü yenilik uygulaması ticari/pazarlama
yeniliğidir.

Alıcılara yönelik hizmetlerdeki yenilik
uygulamaları hizmet yeniliği olarak tanımlanabilir.

Yenilik yönetimi; bir yeniliğin işletme içerisinde
oluşma fikrinden piyasaya sürülme aşamasına kadar olan
süreci kapsayan faaliyetlerin, uygulamaların ve kullanılan
tekniklerin bir bütünüdür.

• Stratejik Faktörler
• Örgütsel Faktörler
• Kültürel Faktörler
• Çevresel Faktörler

Ar-Ge çalışmaları ve Teknoloji Yönetimi,
işletmelerdeki yenilik yönetiminin dar bağlamı olarak
kabul edilir.

Yeniliğin ortaya çıkışındaki en büyük rolü
oynayan Ar-Ge faaliyetleridir.

Teknoloji yönetiminde ise hassas olan konu, yeni ürünün veya hizmetin ne zaman, hangi yöntemle ve nasıl
yapılacağının belirlenmesidir.

İşletmeye yeni olarak getirilen teknolojinin
maliyeti işletme için ağır bir yükse işletme bu teknolojiyi
kullanmadığı zaman kendi iç¸ süreçlerine geri döner ve var
olan teknolojisinde ne gibi değişiklikler yapabildiğine
bakar. Eğer var olan teknolojideki geliştirme maliyetleri
daha düşükse kullandığı teknolojiyi geliştirerek yeniliğin
ortaya çıkışına bu şekilde katkıda bulunabilir.

Stratejik faktör, yeniliğin işletmeye rekabet, kar,
büyüme, çeşitlenme ve girdi maliyetleri gibi dışsal
çıktılarda ne şekilde avantaj sağlayacağına odaklanır.

Örgütsel faktörler; örgütlerin yapısının ne kadar
basit ya da karmaşık olduğu, işletme sermayesinin ve
insan sayısı açısından büyüklüğü, pazardaki konumu ve
profesyonellik düzeyi gibi örgütün yapısal değişkenlerine
odaklanmaktadır.

Çevresel faktörler, işletmenin etkileşimde
bulunduğu sektörler, sorumlu olduğu yasal ve politik
çevreler ve devlet gibi iç ve dış çevresine odaklanır.

Kültürel faktörler, yenilik sürecinde örgüt kültürü,
toplum ve ülke kültürüne odaklanır.

• (çevreyi) tanıma,
• uyumlama,
• elde etme,
• türetme,
• seçme,
• yürütme,
• uygulama,
• öğrenme,
• işletmeyi geliştirme.

İşletmede çalışan bireyler ya da grupların
katılacağı takımlar, beyin fırtınaları, geçmişte yaşanan iyi
veya kötü¨ tecrübelerin paylaşımı da birer ihtiyaçtır. Bunun
yanı sıra, finansal kaynak sağlanması, olan finansal
kaynağın etkili bir şekilde yönetimi de ihtiyaçlardan
biridir.

Pazar araştırması; bir ürün ya da hizmetin
sunulacağı pazarın, ne zaman sunulacağının, nasıl
sunulacağının ve pazarda nasıl tutunabileceğinin
araştırılması çalışmalarının tümüdür.

Pazarlama araştırması; Pazar araştırmalarını takip
eden, uygulanan yenilik ile ilgili geribildirim sağlama
çalışmalarının tümüne verilen addır.

Geribildirimler, işletmenin pazara sunduğu yeni
hizmet ya da ürünün; birey, grup ve işletmelere sağladığı
faydalarına, geliştirilmesi ya da değiştirilmesi gereken
yönlerine, memnun kalınan ya da kalınmayan yönlerine
odaklanmaktadır.

Pazarlama araştırmasının aşamaları şu şekilde
ifade edilebilir; araştırma sorusunun sorulması, sorunun
cevaplanabilmesi için gereken verilerin pazardan alınması,
alınan verilerin uygun yöntemlerle analiz edilmesi, analiz
sonucu elde edilen bulguların raporlaştırılması ve üst
yönetimle paylaşılması.

Hidalgo ve Albors’a göre, yenilik yönetiminin
işletmeye sağladığı avantajlar şu şekilde ifade edilebilir;
• işletme içi esneklik ve etkinliği artırmak,
• bilgiyi etkin yönetmek,
• üretkenliği artırmak ve zamanı daha etkin
değerlendirmek,
• pazar bilgisine çevrimiçi sahip olmaya imkân
tanımak,
• tedarikçilerle olan ilişkileri geliştirmek,
• farklı müşteri bilgilerini birleştirmek,
• müşteri ilişkilerini güçlendirmek,
• gereksiz süreçleri elemek,
• bilgi teknolojileri sayesinde maliyetleri
düşürmek,
• bürokratik görevleri azaltmak,
• elektronik öğrenmeyi kullanmak,
• elektronik ticareti keşfetmek,
• mal ve hizmetlerin pazar boyutunu artırmak,
• çalışanlarla ilişkileri güçlendirmek.

• Bilgi Yönetimi Araçları,
• Pazar Zekâsı Teknikleri,
• Katılımcı ve Şebeke Araçları,
• İnsan Kaynakları Yönetimi,
• Arayüz Yönetimi Yaklaşımları,
• Yaratıcılık Geliştirme Teknikleri,
• Süreç Geliştirme Teknikleri,
• Yenilik Projesi Yönetimi Teknikleri,
• İşletme Yaratıcılığı Araçları.

• Uzaktan öğrenme,
• Çevrimiçi İşe Eleman Yerleştirme,
• Yeterlik Yönetimi.

• Ar-Ge,
• Pazarlama
• Arayüz Yönetimi

• Kıyaslama Analizi,
• İş Akışı

• Takım Kurma ve Yönetimi,
• Sektörel Kümeleme,
• Tedarik Zinciri Yönetimi

• Bilgi Haritalama,
• Doküman Yönetimi

• Teknoloji Arayışı,
• Patent Analizi,
• Müşteri İlişkileri Yönetimi

• Beyin Fırtınası Yaklaşımı,
• Zihin Haritalama

• Proje Yönetimi,
• Proje Portföy Yönetimi

• Simülasyon,
• İşletme Planı Çalışmaları

Yenilik yönetimi türleri; bir işletme içerisinde tek
başlarına kullanılabileceği gibi, birbirlerine bütünleşmiş
yönetim teknikleri olarak da kullanılabilir. Aynı zamanda,
yeniliğin ortaya çıkmasındaki evrelerde ayrı ayrı da
kullanılabilir.

Bu tekniklerin başarılı olabilmesi, iyi
öğrenilmelerine, işletme yapısının bu tekniklere
uyumlandırılmasına ve tekniklerin etkili kullanılmasına
bağlıdır.

Yönetim tekniklerinin veya yaklaşımlarının etkin
bir şekilde kullanımı hem yeniliğin faydasını daha hızlı bir
şekilde ortaya çıkaracak hem de yeniliğin ticari bağlamda
değerlendirilmesi için daha etkin bir rol üstlenecektir.

Türkçe yazın ile birlikte uluslararası yazın incelendiğinde yenilik kavramının biçimsel anlamdaki ilk tanımının Schumpeter’in 1934 yılında yayımladığı “The Theory of Economic Development. An inquiry into Profits, Capital, Credit, Interest, and the Business Cycle” kitabında yapıldığı görülmektedir.

Yenilik; Birey veya grup bağlamında ortaya çıkan yeni bir fikir, ürün veya uygulamadır. Yenilik; bir işletme içerisinde gerçekleştirilen faaliyetlerin, üretilecek olan mal ve hizmetlerin, belirli amaçlara yoğunlaşan değişimler yaratması için yürütülen çalışmalara denmektedir. Başka bir tanıma göre yenilik; ortaya yeni olarak ortaya sürülen fikir veya fikirlerin ürün, süreç, hizmet ve iş uygulamalarına dönüştürülmesi, bunların başarılı bir şekilde kullanılmasıdır. Daha genel bir tanımlama olarak yenilik; birey veya grup bağlamında yeni bir fikir, uygulama veya ürün şeklinde ifade edilebilir. Benzer şekilde yenilik bir birey ya da herhangi bir işletmenin edindiği fikir, herhangi bir uygulama ya da obje şeklinde de tanımlanabilir 

Majaro (1988) yenilik sürecini 4 önemli evreye ayırmıştır. İlk evre, işletme içerisinde yeniliğin oluşması için bir fikir üretme evresidir. Bir sonraki aşama olan izleme aşamasında, geliştirilen yeniliğin veya yeni liklerin işletme amaçlarına uygunluğunun kontrol edilmesi söz konusu olmaktadır. Bir sonraki evre olan uygunluk aşamasında yeniliğin artık pazarda ne şekilde yer alacağına veya alması gerektiğine yönelik çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışmalar daha çok ticari ve teknik konuları kapsamaktadır. En son aşama olan uygulama evresinde artık ticari nitelik kazanan yeniliğin uygulamaya konulması ve sosyal sistemler içerisinde yayılmaya başlaması söz konusudur.

Tiwari ve diğerlerinin (2007) çalışmasında yenilik süreci daha basit anlamda üç evrede ele alınmaktadır. Bu evreler; başlangıç, uygulama ve pazarlamadır. İlk evrede; evrede yeniliğe olan gereksinim hakkında gerekli analizler yapılmakta ve bu gereksinimin şiddeti ölçülmektedir.  İkinci evre ise uygulama evresi olup yeniliğin daha çok fiziki boyutuna odaklanmaktadır. Değerlendirilen fikirlerin geliştirilmesi ve fiziksel olarak oluşturulması, ilk örneğinin (prototipinin) üretilmesi, denenmesi ve oluşabilecek aksaklıkların giderilmesi gibi test aşamaları da bu evrede gerçekleşmektedir. Son aşama ise pazarlama evresidir. Bu evrede fiziki olarak ortaya çıkan test edilen yeniliğin üretimi ve yayılması için ulusal ve/veya uluslararası pazara nüfuz etmesi sağlanmaktadır. 

İşletmelerin bir bütün olarak  değerlendirilmesi gerektiğinde dört önemli unsur ortaya çıkmaktadır (Tidd, 2001). Bunlar; çevre, yenilik türü ve derecesi, işletmenin yapısı ve örgütsel performans.

Yeniliğin Özellikleri; Göreli avantaj, uygunluk, karmaşıklık, denenebilirlik ve gözlemlenebilirliktir.

Göreli Avantaj; Yeniliğin sağlayacağı faydanın sistemden sisteme farklılık göstermesidir

Uygunluk; Bireylerin ve sistemlerin yeniliği kabul etme ve kullanma derecesini gösterir.

Karmaşıklık; Ortaya çıkan bir yeniliğin, kullanılmasındaki ve algılanmasındaki güçlük derecesini belirtir.

Denenebilirlik;Bir yeniliğin deneysel ve bilimsel temellere dayandırılabilme derecesini belirtir.

Gözlemlenebilirlik;Yeniliğin sonuçlarının başkaları tarafından gözlemlenebilirliğinin derecesini gösterir.

Yenilik türleri; Ürün, süreç, örgütsel, yönetim, üretim, ticari/pazarlama ve hizmet yeniliği türleri olarak sınıflandırılabilir.

Ürün yeniliği (Product Innovation); ortaya çıkan ve fiziksel bir özelliği olan yeni bir ürün olması yenilik olarak tanımlanması için yeterlidir. Yeni bir ürünün geliştirilmesi ürün yeniliği olarak değerlendirilir. Yeniliğin en basit anlamdaki ifadesi de söylenebilir. Ürün yeniliğindeki amaç kullanıcının kullanım kolaylığı düzeyini yükseltmek, daha işlevsel ürünler kullanmasını sağlamak ve yaşam kalitesini yükseltmektir. Diğer yandan, üretilen hizmetlerin yenilik olarak değerlendirilmesi de ürün yeniliği hakkında bahsedilenle paralellik gösterir. Hizmetin bir yenilik olarak değerlendirilmesinde önemli olan, hizmeti alana getireceği faydadır.

Süreç Yeniliği (Process Innovation); yeni bir üretim sürecinin geliştirilmesi veya var olan bir üretim sürecinin oldukça farklı şekilde tasarlanması olarak tanımlanabilir. Sürecin gerçekleşmesine katkıda bulanan yeni teknolojiler ve teknikler, donanım ve yazılımlar süreç yeniliği kapsamında değerlendirilebilir. Burada önemli olan temel konu, süreçte meydana gelen ve sürece etki eden etkenin küçük çaplı olmamasıdır. Böylesi bir müdahale yenilikten çok değiştirme, düzenleme ve kapasite arttırma çalışmasıdır.

Yönetim Yeniliği (Management Innovation); İşletmenin yönetim kademesini yakından ilgilendiren ve yönetsel anlamda yeni uygulamaların işletmeler içinde kullanılması yönetim yeniliği olarak tanımlanabilir. Yönetsel süreçlerin örgüt içinde daha kararlı ve sürekli olmasını sağlamakla beraber, yönetsel faaliyetlerin daha anlamlı, biçimsel ve açık olmasını sağlayacak yeni uygulamalar da yönetim yeniliği altında toplanabilir. Örneğin işletmelerin yeni bir yönetim anlayışı olarak toplam kalite yönetimi felsefesini benimsemesi veya ISO kalite belgesi alarak süreçlerini tamamen yeni olarak değiştirmesi ve kalite belgesi standartlarına göre uyumlandırması yönetim yeniliği olarak tanımlanabilir.

Ticari/Pazarlama Yeniliği (Commercial/ Marketing Innovation); Bu yenilik, ürünlerin ticarileştirilmesi ve pazarlanmasındaki yeni olarak değerlendirilen her türlü eylem olarak değerlendirilebilir. Örneğin yeni finansal düzenlemeler, yeni satış yaklaşımları (doğrudan pazarlama gibi), satış kanallarındaki yeni düzenlemeler, tutundurma çalışmalarındaki yeni yaklaşımlar bu yenilik türüne verilen örneklerdir.

Hizmet Yeniliği (Service Innovation); Potansiyel alıcılara yönelik sunulan hizmetlerdeki yeni yaklaşımlar hizmet yeniliği olarak tanımlanabilir. Bir ürünün satış sonrası hizmetindeki telefonla sunulan hizmet yöntemi yerine Internet tabanlı hizmetin sunulması bu yenilik türüne verilebilecek en iyi örnektir. Ayrıca son zamanlarda kullanılan çağrı merkezlerine telefondan tuşlara basmak yerine direkt konuşarak yönlendirilme de hizmet yeniliği kapsamında ele alınabilir.

Yenilik Yönetimi; Bir yeniliğin işletme içerisinde oluşma fikrinden piyasaya sürülme aşamasına kadar olan süreci kapsayan faaliyetlerin, uygulamaların ve kullanılan tekniklerin bir bütünüdür.

Sattler (2008), yenilik yönetimini dar ve geniş anlamda ele alır. Yazara göre AR-GE ve teknoloji yönetimi işletmelerin içerisinde gerçekleştirilir. Daha geniş bağlamda ise 4 faktörün yenilik yönetimi için önemli olduğunu öne sürer. Bunlar;
• Stratejik Faktörler
• Örgütsel Faktörler
• Kültürel Faktörler
• Çevresel faktörler olarak sıralanmaktadır

Dışsal çıktıların neler olduğunu söylemek gerekirse bunları aşağıdaki gibi sıralayabiliriz.
• Rekabet
• Kâr
• Büyüme
• Çeşitlenme
• Girdi Maliyetleri

Yenilik yönetiminin işletmeye sağladığı faydaların ne olduğu aşağıdaki maddeler halinde sıralanabilir:
• İşletme içi esneklik ve etkinliği artırmak
• Bilgiyi etkin yönetmek
• Üretkenliği artırmak ve zamanı daha etkin değerlendirmek.
• Pazar bilgisine çevrimiçi sahip olmaya imkân tanımak.
• Tedarikçilerle olan ilişkileri geliştirmek.
• Farklı müşteri bilgilerini birleştirmek.
• Müşteri ilişkilerini güçlendirmek.
• Gereksiz süreçleri elemek.
• Bilgi teknolojileri sayesinde maliyetleri düşürmek.
• Bürokratik görevleri azaltmak.
• Elektronik öğrenmeyi kullanmak.
• Elektronik ticareti keşfetmek.
• Mal ve hizmetlerin pazar boyutunu artırmak
• Çalışanlarla ilişkileri güçlendirmek.

Yenilik teknikleri aşağıdaki gibidir;

1. Bilgi Yönetimi Araçları
2. Pazar Zekâsı Teknikleri
3. Katılımcı ve Şebeke Araçları
4. İnsan Kaynakları Yönetimi
5. Arayüz Yönetimi Yaklaşımları
6. Yaratıcılık Geliştirme Teknikleri
7. Süreç Geliştirme Teknikleri
8. Yenilik Projesi Yönetimi Teknikleri
9. İşletme Yaratıcılığı Araçları