Proteinler vücutta birçok görevi üstlenirler. Organların oluşumu, yapısal tamlığı, fonksiyonel olarak düzgün çalışması, yenilenmesi ve büyüme, proteinler ile gerçekleşmektedir.

Kalsiyum, sodyum, potasyum, fosfor,klor magnezyum ve kükürt makroelementler olarak adlandırılır. Demir, iyot, bakır, çinko, kobalt, mangan, molibden ve selenyum ise mikroelementlerdir. A ve B şıklarında verilenlerin her ikisi de makroelement, D ve E şıklarında verilenlerin her ikisi de mikroelementtir.

Su ile karışmayan maddeler (örneğin; yağ) hidrofobik maddeler olarak bilinirler.

İnsanın besin gereksinimi sosyal statüsüne göre değişmez. Besin gereksinimindeki farklılıkların belirleyicileri yaş, cinsiyet, çalışma ve hastalık durumlarıyla genetik yapısıdır.

Lipitler organik çözücülerde kolaylıkla çözünen biyolojik kaynaklı, büyük moleküllü maddelerdirler.

Organizmanın faaliyetlerini sürdürülebilmek için sınırlı miktarlarda ihtiyaç duyduğu yaşamsal organik maddelere vitamin denir.

Günlük posa alımı sebze, meyve, kurubaklagil ve lifli besin tüketimine ağırlık verilerek arttırılmalıdır.  Günde en az 5 porsiyon sebze ve meyve tüketilmelidir. Kurubaklagiller ve tahıllar ise protein kalitelerini artırmak için birbirleri ile karıştırılarak tüketilmelidir.

Yeterli ve dengeli beslenme, vücudun gereksinimi olan lipid, protein, karbonhidrat, vitamin ve mineralleri sağlayacak besin maddelerinin vücuda alınmasıyla gerçekleşir.

Obezite genel olarak bedenin yağ kütlesinin yağsız kütleye oranının aşırı artması sonucu boy uzunluğuna göre vücut ağırlığının arzu edilen düzeyin üstüne çıkmasıdır.

Toplumun erişkin katmanındaki beslenme sorunlarının başında şişmanlık, zayıflık, vitamin eksikliği, anemi ve basit guatr gelmektedir. Bunlar arasında yer alan anemi, özellikle kadın çalışanlarda sıklıkla rastlanan bir beslenme sorunudur. Anemi (kansızlık); hemoglobin miktarının yaş ve cinsiyete göre Dünya Sağlık Örgütü tarafından kabul edilen kriterlerin altında kalmasıdır.

Mioglobin vücutta oksijenin kas dokusunda depolanmasını sağlayan proteindir.

 Pellegra: Niasin vitamini yetersizliği sonucu oluşan hastalıktır.

Proteinlerin yapıtaşları aminoasitlerdir. Amino asitlerin her biri, yapısında bir amino, (-NH2) bir karboksil (-COOH) ve yapısı her birinde farklı olan bir yan zincir grubu taşırlar. Bir aminoasit molekülünün karboksil grubu ile diğer bir aminoasit molekülünün amino grubu, enzimatik reaksiyonla aralarında bir peptit bağı oluştururlar.

19. yüzyılın sonlarından itibaren teknolojik gelişmeleri temsil eden değirmenlerde, pirinç ve buğdayın dış kabuklarını soyarak daha beyaz pirinç ve buğday unu elde edilmiştir. Pirinç ve buğdayın kabuğunda zengin B1 vitamini (tiamin)bulunduğu için kabuğu soyulmuş pirinç ve buğdayı yiyenlerde Ber­iber­i hastalığı yaygın hale gelmiştir.

Minerallerden ve metal olmayan maddelerden yapılan asitlere, inorganik asitler adı verilir. Yaygın inorganik asitler arasında, sülfürik asit (H2SO4 ), nitrik asit (HNO3 ) ve fosforik asit (H3 PO4 ) yer alır. Hidroklorik asit (HCI) inorganik asite örnek verilebilir. Laktik asit (CH3 -CHOHCOOH) organik asittir.

Sodyum ve potasyum sindiriminde uyartı iletimi için gereklidir. Hücre içindeki ve dışındaki su miktarını düzenlemeye yardım eder. Ayrıca sodyum besinlerin hücre duvarından geçişinde görev alır.

C vitamini, demirin bağırsaklardan emilmesini arttırır. C vitamininin yoğun olarak bulunduğu gıdalar içinde kuşburnu, maydanoz, portakal, mandalina, yeşil yapraklı sebzeler sayılabilir. Demir emilimini azaltan kafeinli besinlerden uzak durmak gerekmektedir.

Büyüme, gelişme, sağlıklı ve üretken olarak yaşamı sürdürerek, hayat kalitesini arttırmak amacıyla, gereksinim olan kadar enerji ve besin ögelerinin her birinin yeterli miktarda alınması ve vücutta uygun şekilde kullanılması durumunda yeterli ve dengeli beslenme gerçekleştirilmiş olur.

Toplumda yetersiz ve dengesiz beslenmenin nedenlerini birkaç grup altında toplamak mümkündür: 1) Besin üretimi, dağıtımı ve teknolojisinde yetersizlik ve düzensizlikler, 2) Satın alma gücünün yetersizliği ve dengesizliği, 3) Kültürel etmenler ve eğitim yetersizliği, 4) Aile kalabalığı, 5) Çevre koşullarının sağlık kurallarına uygun olmaması ve 6) Beslenme bilgilerinin eksikliği ve yetersizliği.

Alüminyum, bor, nikel, kalay ve krom besin değeri olmayan minerallerdir.