Değer akış analizinde değer akışı boyunca oluşan üç tür adımla karşılaşılmaktadır: Değer katan faaliyetler, örgüt için değer katan faaliyetler ve değer katmayan faaliyetlerdir. Hines (2002) ise bu üç gruba, “gelecekte değer katabilecek faaliyetler”i ekler.

Ekipler genellikle benzer bir süreç izleyerek değişim (başkalaşım) geçirmektedir. Bu değişim süreci başlıca beş aşamadan meydana gelmektedir. Ekip gelişme modeli denilebilecek bu aşamalar aşağıda açıklanmıştır. Şekillenme Aşaması: Bu aşama; ekibin amacı, yapısı ve liderlik modelindeki belirsizlik ile karakterize edilmektedir. Üyeler, hangi davranışların kabul edilebilir olduğunu test etmektedirler. Fırtınalı Aşama: Alt grup çatışmalarının olduğu bir aşamadır. Ekip üyeleri, ekibin varlığını kabul etmekle birlikte, ekip oluşumuna karşı belirgin bir direnç göstermektedirler. Grubu kimin kontrol edeceği ile ilgili bir çatışma söz konusudur. Bu aşama tamamlandığında nispeten net bir hiyerarşi ve grup liderliği ortaya çıkmaktadır. Norm Aşaması: Üçüncü aşama olan bu evrede, ekipteki ilişkiler daha da yakınlaşmaktadır. Güçlü bir ekip kimliği oluşmaktadır. Ekip yapısı katılaşmakta, ekip üyeleri asimile olmakta ve ortak beklentiler doğrultusunda ekip davranışları biçimlenmektedir. Performans Aşaması: Bu aşama, oldukça işlevsel bir yapıyı temsil etmektedir. Ekip enerjisi, birbirini anlama ve tanımaya değil, görevleri hep birlikte başarmaya yönelmiştir. Geçici olarak kurulan ekipler, görev kuvvetleri ve benzer türden profesyonel ekipler, belirlenmiş bir görevi tamamlamak için bir araya gelip kısa bir süre içinde birbirleri ile çalışma anlamında adapte olup etkin bir performans sergileyebilmektedirler. Dağılma Aşaması: Ekipler için gelişmenin son aşamasında, grup dağılmaya başlamaktadır. Yüksek görev performansı, artık grubun önceliği olmamaktadır. Bunun yerine dikkatler, görev dışı aktivitelere yönelmektedir.

Ulaşılmak istenen davranışa çeşitli fiziki, toplumsal, kültürel ya da bireysel nedenlerle ulaşılamamasına engelleme denilmektedir. Bireyler, engellemeye karşı değişik tepkilerde bulunmaktadırlar. Bazı bireyler saldırganlık belirtileri gösterirken, bazıları içine kapanabilmektedir. Karamsarlık veya hiçbir şeye önem vermemek de gösterilen tepkilerdendir.

Örgüt içi ve örgüt dışı ortamlarda yaşanan hızlı gelişme ve değişimler sonucunda ortaya çıkan organizasyonel sorunları çözmede kullanılan başlıca teknikler bulunmaktadır. Bu sorun çözme teknikleri dört tanedir. Bunlar; etkileşim ekipleri, beyin fırtınası, nominal grup tekniği ve elektronik toplantıdır.

Bütçeleme finansal durumun gelirler ve giderler olarak değerlendirilmesidir. Bireysel finansal durumun en çok etkilendiği unsur ise vergilerdir. Bu nedenle bütçeleme ve vergi planlaması bireysel finansal durumun ortaya konulmasını sağlar. Likidite yönetimi nakit ve krediler ile yönetilir. Bireysel gereksinimlerin karşılanmasına yönelik parasal kaynakların ve miktarların ortaya konularak gereken önlemlerin alınmasını kapsar. Ev, araba vn büyük harcamaların gerektirdiği kaynakların belirlenerek bunların temin edilmesini kapsar. Sigorta planlaması ise risklere karşı alınacak önlemlerin ve bunların parasal olarak karşılıklarının oluşturulmasını kapsar. Bireysel finansal planlama üç tane unsurun planlanmasını içeren bir süreçtir. Bu unsurlar; (1) bireysel harcamalar, (2) harcamaların finansmanı ve (3) bireysel yatırımlardır. Daha net ifadeyle belirtmek gerekirse, Bireysel Finansal Plan, bireyin finansal durumunu arzu edilen seviyeye getirmeye yönelik finansal hedeflerini ve bu hedeflerin gerçekleştirilmesine yönelik harcama, finansman ve yatırım faaliyetlerini içeren bir plan olarak tanımlanmaktadır.

Bireyin sahip olduğu finansal kaynakları etkili ve verimli kullanabilmesi için bireysel harcamalarına, harcamaların finansmanına ve bireysel yatırımlara dikkat ederek hareket etmesi gerekmektedir. Şirket haberleri bireysel yatırımcıların yatırım kararlarını etkileyen bir faktördür. Emeklilik fonları ise kurumsal yatırımcıların bireysel yatırımcılara sundukları bir yatırım aracıdır.

Finansal okuryazarlık bütçeleme, tasarruf, yatırım, ödünç alma, ödünç verme, sigortalama, çeşitlendirme ve gelir-gider eşleştirmesi ile ilgili uygulamalar hakkında bilgi sahibi olarak davranış geliştirmek ve bireysel finansal kaynakların verimliliğini artırmak becerisi şeklinde değerlendirilmektedir.

Heijunka, üretimin hem hacim hem de ürün karması açısından seviyelendirilmesi olarak tanımlanmaktadır. Uzun dönem talebe uyacak şekilde, toplam siparişlerdeki günlük dalgalanmaların düzeltilip, siparişlerin tekrarlı bir yapıda sıralanarak “dengelenmiş bir program” yaratılması olarak da ifade edilebilir. Heijunka, dengeyi sağlamak konusunda anahtar rol oynadığı için yalın üretim sisteminin kurulmasında kritik öneme sahiptir. Takt süresi ile belirlenmiş bir tempoda üretim yapılması esasına dayanan heijunka, TÜS’ün köşetaşı olarak ifade edilmektedir.

•Likidite Oranları: İşletmenin cari durumunun analizinde kullanılmaktadır. İşletmenin vadesi gelen borçlarını ödeme olanaklarını ortaya koyarak çalışma sermayesinin yeterli olup olmadığını belirlemektedir.
• Finansal Oranları: İşletmenin öz sermayesi ve borçları ile bunların arasındaki ilişkiyi incelemektedir.
• Faaliyet Oranları: İşletmenin varlıklarını etkin kullanıp kullanmadığını ölçmekte kullanılmaktadır.
• Kârlılık Oranları: İşletme yönetiminin etkinliğini ölçmekte kullanılmaktadır.
• Piyasa Değeri Oranları: İşletmelerin sermaye piyasasındaki performanslarını ölçmekte kullanılmaktadır.

Çok girdi ve çok çıktı faktörlü durumda etkinlik skoru şu şekilde tanımlanmaktadır: Etkinlik = Ağırlıklandırılmış Çıktı/ Ağırlıklandırılmış Girdi Herhangi bir KVB için teknik etkinlik, verilen bir girdi seviyesi için çıktıları maksimize etmek ya da verilen bir çıktı seviyesi için girdileri minimize etmek yoluyla ölçülmektedir.

A, B,C ve D seçenekleri ekip çalışmasında yaygın olarak kullanılan sorun çözme teknikleridir.

Seçeneklerdekilerin tümü motivasyon teorileridir. İkili Faktör Teorisi’ne göre hijyen ve güdüleyici olmak üzere iki temel ihtiyaç vardır. Varolma, ilişki ve gelişme olarak belirlenmiş olan üç temel gereksinim VİG teorisinin kapsamıdır. Eşitlik teorisi çalışanların çabalarına karşılık kazançlarına ilişkin eşitlik veya eşitsizlik algısını esas alır. Beklenti Teorisi, beklenti, araçsallık ve çekicilik olmak üzere üç kısımdan oluşmaktadır. Fizyolojik, güvenlik, sosyal, saygınlık ve kendini gerçekleştirme” ihtiyaç düzeylerinden söz eden motivasyon teorisi ise ihtiyaçlar hiyerarşisi teorisidir.

Bireysel yatırımcılar gelirlerinin tüketim harcamalarını aşan kısmını yatırıma ayıran bireylerden oluşmaktadır. Bireysel yatırımcıların en önemli özelliği yatırıma yönlendirdikleri fonların sahibi olmalarıdır. Kurumsal yatırımcılar ise tasarruf sahiplerinin fonlarını finansal piyasalarda değerlendirmek üzere oluşturulan kurumlardır. Kurumsal yatırımcılar; Emeklilik Fonları, Sigorta Şirketleri, Yatırım Fonları, Yatırım Ortaklıkları, Yardım Fonları, Sosyal Güvenlik Kurumları, Portföy Yönetim Şirketleri olarak sınıflandırılmaktadır.

Özel fonlar emeklilik, tatil ve emlak alımı gibi özel olaylar için gerekli fonların yaratılmasına yönelik yatırıma yönlendirilen fonlardır.

Yatırımcının yaşı, cinsiyeti, eğitim durumu yatırım kararları üzerinde etkili olan demografik faktörlerdir Yatırımcının psikolojik özellikleri ise duyguları, heyecanları ve tepkileridir. Likidite ise bir finansal varlığın para gibi derhal değişimde kullanılabilirliğidir. Bireysel yatırımcılar uzun, orta veya kısa dönemli gereksinimleri dikkate alarak likidite gereksinimlerini belirleyerek yatırım yaparlar. Halktan katılım belgesi karşılığında toplanan paraların bir portföy oluşturulması ve bunun işletilmesi için kurulan bir mal varlığına verilen isimdir Bireysel yatırımcıların tercih edebilecekleri bir araçtır. Yatırım kararlarını etkileyen bir faktör değildir. Finansal varlık fiyatlarında gözlenen ani düşüşler veya artışlar piyasada volatilite kavramıyla ifade edilmektedir. Finansal piyasalarda fiyat değişkenliği yatırım kararlarında önemli bir rol oynayan etkenlerden bir tanesidir. Volatilitenin artması finansal piyasaları riskli hâle getirmektedir. Dolayısıyla volatilite bireysel yatırımcıların kararlarını etkileyen faktördür.

Yalın düşüncenin temelinde yer alan ve mücadele edilmesi gereken Taichi Ohno’nun tanımladığı israflar izleyen 7 madde hâlinde sınırlandırılmaktadır: Fazla üretim, fazla stok, gereksiz işlem, taşıma, bekleme, hatalı/kusurlu ürünler, gereksiz hareket. Farklı israf türleri arasında ödünleşmeler olabileceğine dikkat çeken Graban, sekizinci israf türü olarak “yetenek israfı”nı önermektedir.

Bu teori, Clayton Alderfer tarafından Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi teorisinin bir uyarlaması olarak geliştirilmiştir.

DAH, dört adımdan oluşan sistematik bir süreçtir:
Ürün Aile Seçimi: Bir ürün ailesi, benzer süreç adımlarından geçen ve özellikle üretimin son aşamalarındaki süreçlerde ortak donanım kullanan ürünler grubudur.
Mevcut Durum Analizi: Mevcut durum haritası, işletmedeki işlerin gün içinde nasıl yürüdüğünün tamamen gösterilmesidir.
Gelecek Durum Haritası: Genellikle gelecek durum değer akış haritasında çok daha az sayıda süreç adımı ve adımlar arasında daha kısa bekleme süresi görülmektedir.
İş Planı ve Uygulama: Uygulama için yapılacak değer akış planında tam olarak adım-adım, ne zaman ne yapılacağının planı, ölçülebilir hedefler, gerçek hizmet süreleri ve hizmeti gözden geçirecek kişilerin isimleri ile kontrol noktaları bilgileri yer almalıdır.

Emek verimliliğinin artırılabilmesi; yönetimin, çalışanların sorun çözümünde kullanılmasını teşvik etmesi ve uygun sosyal ortamın oluşmasını sağlaması durumunda gerçekleşebilmektedir. Emek verimliliğini artırabilmek için kullanılabilecek temel yaklaşım, yöntem ve teknikler şu şekilde sıralanmaktadır; (1) ücret ve maaşlar, (2) eğitim ve öğretim, (3) sözleşme görüşmeleri, (4) ödüller ve teşvik planları, (5) emeklilik ve sağlık planları, (6) sosyal güvenlik, iş güvenliği, (7) katılım ya da birlikte karar verme ve (8) işe, denetime ve değişime karşı tutum olarak sıralanmaktadır. Görüldüğü gibi, iş bulma bunlar arasında yer almamaktadır.

Tarihsel açıdan bakıldığında, “bilimsel yönetim yaklaşımı”nın kurucusu sayılan Taylor’un “iş hevesi konusuna ücret yaklaşımı” çalışması bu anlamda önemli görülen çalışmalardandır. Ancak Taylor insan faktörünü sadece ekonomik olarak incelediği, insanı bir makine olarak gördüğü, insani değerleri önemsemediği, anatomi ve fizyoloji bilgileri eksik olduğu için eleştirilmiştir.