Anne Baba Eğitimi Final 3. Deneme Sınavı

Özellikle olumsuz duygular yaşandığımız durumlarda, bu duyguları hissettiğimiz kişiyi suçlayıcı, yargılayıcı hatta çatışmaya davet edici mesajlardan oluşur. sen dili karşıdaki kişiyi suçlayıcıdır ve davranıştan çok kişiliğe yöneliktir. Karşıdaki kişi kendini suçlanmış ve anlaşılmamış hissettiği için yeniden konuşmayı istemeyebilir. Neye kızıldığının anlaşılmamasına neden olarak kişiyi gücendirebilir ve direnmesine neden olabilir

Eğer travmatik olay öncesinde çocuk stres verici olaylarla başa çıkma gücüne sahipse afet sırasında bu başa çıkma gücünü kullanabilmekte ve travmatik olaylardan daha az etkilenmektedir. Belirtilen durumda çocuğun depremi önceden tecrübe etmesi ve okul ve aile ortamında eğitim almış olması başa çıkma gücünü geliştirici etkenler olarak gösterilebilir. 

İletişim ile enformasyon (bilgi) kavramlarını birbirleriyle karıştırmamak gerekir. İletişimde karşılıklı bilgi alış verişi söz konusu iken enformasyonda tek yönlü bilgi iletimi vardır ve dolayısıyla enformasyon bilgilendirme anlamında kullanılmaktadır.

Öğretmen yaptığı planlama çerçevesinde belirtilen gün, zaman ve yerde ilk önce anne babalara programa ilişkin bilgiler vererek onları programa hazırlar, güdüler. Daha sonra yetişkin eğitimi ilkeleri doğrultusunda planladığı eğitim programının uygulamasını gerçekleştirir.

Myrick'in konsültasyon süreci problem çözme aşamaları arasında ihtiyaç saptama aşaması yer almaz. Diğer seçenekler belirtilen aşamala arasında yer almaktadır.

Pek çok duygusal sorunun kişiler arası iletişim sorunlarından kaynaklandığı, özellikle Freud’dan sonraki psikiyatristler tarafından daha fazla vurgulanmaya başlanmıştır. İnsanların sadece tek düzeyde iletişim kurmaları, ayrıca kurdukları iletişimle ilgili konuşmamaları anlaşmazlık ve tutarsızlıklara neden olmaktadır Ayrıca, insanların yakın ilişkilerinde yaşadıkları sorunların çoğunun etkili olmayan iletişimden kaynaklandığının düşünülmesi hâlinde bu tip becerilerin önemi daha iyi anlaşılmaktadır. Sağlıklı ilişkilerin kurulamaması kişilerde anlaşılmamışlık, yalnızlık duygularına hatta daha derin duygusal sorunlara yol açabilmektedir.

İletişim kurarken, örneğin yazarken ya da konuşurken, birilerini ikna etmeye çalışırken, birilerine açıklama yaparken, birilerini eğitirken Stanton’a (1990) göre, daima dört temel konu vardır. Bunlar mesajı verenin karşısında alıcının olması, anlamaya çalışması, kabul etmesi ve tepki vermesidir. Herhangi birinin eksik olması iletişimde eksikliğe yol açmaktadır.

Sonuç olarak, cinsel gelişim doğum öncesinde bireyin cinsiyetinin belli olmasından başlayarak yaşam içerisinde devam eden bir süreç içermekte olup fiziksel olduğu kadar bilişsel ve psikososyal yönlerinin de bulunması nedeniyle insan yaşamını biçimlendirmekte önemli bir rol oynamaktadır. Dolayısıyla cinsel gelişimi biyolojik ve çevresel faktörler birlikte açıklayabilmektedir.  

0-2 yaş arasındaki çocuklarda travmaya ilişkin güçlü bir zihinsel anının kalması olası görülmemekle birlikte, fiziksel pozisyonuna ilişkin bir anı kalabilir.

Etkili bir dinleyici; söz kesmez, bunu karşıdakinin hatalarını düzeltmek ya da bir hataya dikkat çekmek için yapmaz, yargılamaz, karşılık vermeden önce düşünür, sözel olmayan mesajları gözler, işittiklerini farklı yorumlamasına yol açabilecek yanlılıklarını bilir, ne dendiğine odaklaşır, dinlerken ne diyeceğinin provalarını yapmaz, son sözü söyleme çabasına girmez.

İnsanların cinsel gelişimleri büyüme ve olgunlaşma ile öğrenme süreçleri çerçevesinde ortaya çıkmakta olup fiziksel yönleri kadar bilişsel ve psikososyal yönleri de bulunmaktadır. Bu nedenle, bireylerin sağlıklı bir şekilde gelişimlerini sürdürebilmeleri için cinsel gelişim sürecinde onlara yardım edilmesi oldukça önemlidir. Özellikle çocukların, ergenlerin ve gençlerin cinsel gelişimleri hakkında anne babası, yakınları, öğretmenleri gibi içinde yaşadığı çevre ve kitle iletişim araçları tarafından uygun ve sağlıklı bir biçimde bilgilendirilmesi, bilinçlendirilmesi, geçireceği gelişimsel değişmelere hazırlanması ve gelişimsel görevlerini başarmaları için yeterli desteğin sağlanması gerekir. Örneğin, çocukların kendi cinsiyetini benimsemesi, karşı cinsiyeti tanıması, sağlıklı bir biçimde özdeşim kurabilmesi, cinsel kimliğini oluşturabilmesi ve toplumsal cinsiyet rollerini öğrenmesinde çevresinin yardımına ve rehberliğine ihtiyacı vardır.  

Çocuk istismarı ve ihmali kavramı çocuğa yöneltilen eylemin türü, bu eylemlerin nedenleri ve çocuk üzerindeki etkileri açısından farklılaşmaktadır. Buna göre dört boyutta incelenmektedir Bunlar fiziksel, cinsel, duygusal ve siyasal-dinsel istismardır. İhmal fiziksel, cinsel ve duygusal olarak yaşanmaktadır. Bunların yanı sıra çocuk iş gücü, toplumsal, kamusal-kurumsal, iş yeri, eğitimsel istismar ve ihmalden de söz edilmesi gerekir.

İletişim kurarken, örneğin yazarken ya da konuşurken, birilerini ikna etmeye çalışırken, birilerine açıklama yaparken, birilerini eğitirken Stanton’a (1990) göre, daima dört temel konu vardır. Bunlar mesajı  verenin karşısında alıcının olması, anlamaya çalışması, kabul etmesi ve tepki vermesidir.

Ebeveynlerin eğitim düzeyinin düşüklüğü, çocuk gelişimi ve yetiştirilmesiyle ilgili bilgi yetersizliği, ailedeki çocuk sayısının fazla olması, ana ve babanın yaşlarının küçük olması, ana ve babanın çocukluklarında istismar ve ihmale maruz kalmış olmaları, kısıtlı bir sosyal çevrenin olması, aile içi ilişkilerin olumsuzluğu, çocuklardan gerçek dışı beklentilerin olması, ana ve babanın saldırgan oluşu, alkol, uyuşturucu veya ilaç bağımlısı olması, ana ve babaların sorumluluk ve adalet duygularının yeterince gelişmemiş olması, ana ve babaların olgunlaşmamış bir kişiliğe sahip olmaları ve kişiliklerinin bozuk olması gibi özellikler çocuk istismarı ve ihmaline yol açabilir. Çocuklarına karşı şiddet uygulayan ebeveynlerin saldırgan davranışları birbiriyle ilişkili üç temel faktöre bağlı olarak ortaya çıkmaktadır:

Bunlardan birincisi, aşırı duyarlığa ve öfkenin bastırılamamasına bağlı olarak kendini kontrol edememe ya da kontrol etme yetersizliğidir. İkinci faktör, yetersiz iletişim ve problem çözme becerisidir. Üçüncü faktör ise, ikinciye bağlı olarak ebeveynlerin çocuklarıyla ilgili olarak empati yetersizliği yaşamaları ve olumsuz bakış açısına sahip olmalarıdır.

Ailelere veya anne babalara yönelik yetişkin eğitimi programının geliştirilmesinde ilk aşama ihtiyaçların saptanmasıdır. Bu aşamada öğretmenin öncelikle programa katılacak anne babaların ihtiyaçlarını saptaması gerekir. Öğretmen, sınıfındaki çocukların davranışlarını gözlüyor, çocukların soruları ve davranışları karşısında anne babaların yeterli, gerçekci ve doğru bilgileri vermediği, anne babaların cinsel gelişime ilişkin eksik ve yetersiz bilgilere sahip oldukları sonucunu çıkarıyorsa bunu daha net öğrenmek ve nedenlerini ortaya koymak için bazı çalışmalar başlatabilir. Bu amaçla, anne babalara ne gibi sorunlar yaşadıkları, çocuğun cinselliğine karşı nasıl yaklaştıkları, ne gibi bir tutum sergiledikleri, sorularına nasıl cevap verdikleri, kendilerini yetersiz hissedip hissetmedikleri, ne gibi bilgilere ihtiyaçları olduğu konularında bilgiler elde etmek üzere anketler hazırlayabilir, anne babalarla görüşmeler planlayabilir.  

Aile üyeleri arasında işlevsel olmayan ilişki ve etkileşimleri değiştirme üzerine odaklaşan yardım etme süreci aile danışmasıdır. Diğer seçeneklerde verilen kavramlar bu tanımın dışında kalmaktadır.

Eğitim sürecinde aile katılımının çocukları her zaman denetim altında tutmak gibi amacı ya da faydası yoktur.

Anne babalar ile konsültasyon bir uzman ile anne/babanın çocukta istenilen değişikleri yaratmak için birlikte çalıştıkları yadım sürecidir. Diğer seçeneklerde sunulan kavramlar bu tanımın dışında kalmaktadır.

Umut verici bir gelişme olarak kabul edilebilecek olan ve 15.07.2005 gün ve 25876sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’na yer verilmiştir. Çocuk Koruma Kanunu’nun amacı, korunma ihtiyacı olan veya suça sürüklenen çocukların korunmasına, haklarının ve esenliklerinin güvence altına alınmasına ilişkin usûl ve esasları düzenlemektir. Koruyucu ve destekleyici tedbirler, çocuğun öncelikle kendi aile ortamında korunmasını sağlamaya yönelik danışmanlık, eğitim, bakım, sağlık ve barınma konularında alınacak tedbirlerdir.  

Egan (2002) özellikle etkili iletişimlerde önemli olan ve dikkate alınması gereken sözel olmayan mesajları şu şekilde gruplamaktadır:

• Beden duruşu, beden hareketleri ve jestler gibi bedensel davranışlar,

• Göz iletişimi, bakma ve göz hareketleri gibi göz hareketleri,

• Gülümseme, kaş çatma, kaş kaldırma, dudak bükme gibi yüz ifadeleri,

• Sesin tonu, sesin yüksekliği, yoğunluğu, sözcükler arasındaki boşluklar, ses tonundaki değişmeler, vurgulamalar, duraklamalar, sessizlikler ve akıcılık gibi sesle ilgili davranışlar,

• Nefesin artması, kızarma, solma, göz bebeklerinin boyutlarının değişmesi gibi gözlenebilir otonomik fizyolojik tepkiler,

• Boy, kilo, ten ve sağlıkla ilgili görünüm gibi fiziksel özellikler,

• Konuşma boyunca kişinin tercih ettiği mesafe,

• Kıyafet ve üzerine çeki düzen verilmesi gibi genel görünüş.