Fermantasyon; basit tanımıyla büyük moleküllü maddelerin mayalar tarafından parçalanarak daha düşük moleküllü bileşenlere dönüşmesi olarak tanımlanabilir.

Öküzgözü, Elazığ kökenli ve çok iyi kalite şaraplık üzümdür. Taneleri iri ve yuvarlak, koyu siyah renklidir. Kabukları orta kalınlıkta olup bol sıralıdır. Aynı zamanda iyi bir sofralık üzümdür. Sarabının rengi güzel kırmızı meneksedir. Tadı dolgun ve aromalıdır. Alkol miktarı % 12.5-13.5 asit miktarı ise litrede 5 gramdır.

Likörler çok eskiden beri bilinen alkollü içeceklerdir. Sonraları likör üretiminde kullanılmış bazı bitkilerin ot, kök, tohum ve meyvelerinden, bugün de ilaç olarak yararlanılmaktadır. Melek otu kökü, Karaman kimyonu, Kişniş otu, Limon ve Portakal eteri yağları vb. bunlara örnek verilebilir.

Genel anlamda düşünüldüğünde içme suyu dışında kalan tüm sulara ‘Kullanım suyu’ adı verilir. 

Genel olarak, “Cognac” kalitesine etki eden faktörleri şu şekilde sıralanabilir:

Üzüm çeşidi: Üretimde kullanılan ana çeşitler Colombard, Folle Blanche ve Saint- Emilion’dur.

Toprak ve İklim: Bölgenin kendine özgü toprak yapısı kaliteyi doğrudan etkilemektedir. Toprak yapısı ve özellikleri yanında yılın iklim koşulları da kalitede etkili olur.

Damıtma Tekniği: Damıtmada bölgeye özgü Charente tipi bakır imbikler kullanılmaktadır.

Eskitme (Olgunlaştırma): Üretilen “Cognac”lar uzun süre meşe fıçılarda olgunlaştırılır. 

Üzümün sıkılmasıyla elde edilen içeceğe şıra adı verilmektedir..

Votka: Tarımsal kökenli etil alkolün ham maddesinden gelen orgoneleptik özelliklerinin seçimli olarak azaltılması amacıyla, rektifikasyonu ile veya aktif kömürden filtrasyon ve ardından basit distilasyonu veya eşdeğer işlemlerden geçirilmesi ile elde edilen distile alkollü içkidir. 

Viski damıtma sonrası tahta fıçılarda yaşlandırılır.

Şaraplık çeşitleri diğer üzüm çeşitlerinden ayıran temel kriterler; toplam asitlik değerleri, fenolik yapıları ve aromatik özellikleri olarak sayılabilir.

Emir,  Narince, Bornova Misketi, Hasandede, Sultaniye şarap üretiminde kullanılan yerel beyaz üzüm çeşitlerindendir.

Mahzende sıcaklık kontrol sistemi olmalı ve sıcaklık 15°C’yi aşmamalıdır. Genellikle 10–12°C’ler ideal saklama sıcaklıkları olarak kabul edilmektedir. 

Açık renkli, şerbetçi otundan gelen aromatik özelliklerin ve acılığın dengeli olarak yansıtıldığı, hacmen % 4.8-5.1 alkol içeren Pilsen bir Çek birasıdır.

Osmanlı İmparatorluğu’na bira 1839 yılında Batı’ya açılma sürecinde girmiştir. Biraya ait ilk mevzuat 1847 yılında yayımlanmıştır. 

İdeal bir ayran yapmak için bir su bardağı süzme yoğurda dört su bardağı su ve yarım tatlı kaşığı tuz eklenip iyice çırpılır.

Boza Eski Yunan ve Roma’da da içilmekteydi. Selçuklular zamanında “Bekni” adı verilmişti. Darı, buğday, mısır, pirinç veya arpadan yapılıyordu. O zaman, olgunlaşması için testide korunuyordu.

Damıtılacak mayşe damıtma kazanına 2/3 oranında doldurulur. 

Asya ana karasında da alkol üretimi ve damıtmanın 13. yy’da bilindiği belgelerle kanıtlanmıştır. Amerika’da da damıtmanın yerlilerce bilindiği ve bu ana karanın bulunmasından önce yerlilerin alkollü içkiler ürettikleri belgelenmiştir. Bu işlemi Avrupalılar, İspanyollar ve Haçlılar aracılığıyla Araplardan öğrenmişlerdir. Damıtma aygıtları önceleri gerçekten çok basit olup, bunlarla alkol derecesini istenildiği ölçüde yükseltebilmek için bir kez damıtma yetersiz kalmıştır. Damıtma aygıtlarına ait resimler MS 3. ve 4. yy’lardan kalmadır.

Gerçek anlamdaki ilk bira fabrikası Bomonti kardeşler tarafından 1894 yılında Feriköy’de açılan ‘Bomonti Bira Fabrikası’dır. 1909 yılında ise; bu fabrikaya rakip olarak kurulan “Nektar Bira Fabrikası” ortaya çıkmıştır. Ancak, sonunda iki firma birleşerek rekabeti sonlandırıp ortaklaşmışlardır. 

Geçmişinden bugüne kımız, başta verem, astım, zatürre, kalp ve damar hastalıklarıyla bazı kadın hastalıklarında, kilo aldırmak, dayanıklılığı ve enerjinin artımını sağlamak ve şifa amacıyla önerilmektedir. 

Kaşkarlı Mahmut Divan-I Lügati’t Türk adlı eserinde Karahanlıların bozaya Buhoun dediklerini belirtmektedir.