Evliya Çelebi: 17. yüzyılda yaşamış Türk seyyahıdır.

Alafranga sofra düzenini hem şematik olarak hem de anlatım olarak tasvir eden ilk yemek kitabı Ayşe Fahriye’nin 1882 yılında Istanbul’da basılan Ev Kadını adlı yemek kitabıdır. Kitapta hem alaturka hem de alafranga sofra düzenleri, sofrada oturma şekli, yeni bir mekânsal kavram olarak yemek odası gibi konular ele alınmıştır.

Sofra araç ve gereçleri açısından 18. yüzyılda Avrupa porselenlerine yönelik artan talep bir sonraki yüzyılda da devam etmiş hatta talep iyice artınca 19. yüzyılın sonunda Yıldız Sarayı içinde bir porselen fabrikası kurulmuştur.

Kavun dolması yemeği tercihen bal kabağı ile de yapılabilir.

Tamir edilemeyecek kadar tahrip olan bakır kap kacaklar Tophane-i Amireye gönderilerek eritiliyor ve yeniden bakır imal ediliyordu.

I, II ve III Doğal içeceklerden biridir. 

MODERN İÇECEKLER
Kahve, çay, kakao, gazoz gibi içecekler modern içecekler arasında sayılabilir.

GELENEKSEL İÇECEKLER
Geleneksel içecekler; şerbet, limonata, şurup, şıra, boza, salep, hardaliye, ıhlamur çayı, ada çayı olarak listelenebilir.

Matbah-ı Âmire kâtibi, mutfak emininin yardımcısı olarak görev yapmaktadır.

Hayvansal gıdalar olan et, süt ve süt ürünleri Batı’da 16. yüzyıldaki reform hareketlerinden sonra yaygınlaşırken, hayvanları sadece eti için besleyen Çinliler ve Uzak Doğu halkları süt ve süt ürünlerinin tüketimine asırlarca uzak kalmışlardır. Türklerin geleneksel geçim kaynaklarına damgasını vurmuş büyük ve küçükbaş hayvan besiciliğinin ürünü olan süt, Hunlardan günümüze tadı ve önemi eskimeyen besin maddelerinin başında yer alır. Türk kültüründe renginden dolayı süt, yoğurt ve ayran üçlüsü “ağartı” olarak adlandırılmış ve bu üçünden en az birisinin tüketilmesi hayatî derecede önemsenmiştir. 11. yüzyılda yaşamış olan Kaşgarlı Mahmud’un Divânü Lügat’it-Türk’ünde geçen, “Su içmeyene süt ver” atasözü, Ortaçağ Türklerinde bu maddenin önemini vurgulamaktadır. Orta Asya, Balkanlar ve Anadolu mutfak kültürlerinin birleştiği Osmanlı mutfağında, süt ve süt ürünleri çok geniş bir yelpazede kullanılmıştır. Doğumundan itibaren insan hayatının her aşamasında vitamin yükleyici olarak içilen süt, kaynatılarak sıcak tüketilmesinin yanında, bazı hamur işleri, yemek ve içeceklerin temel malzemesini de oluşturmuştur. Yeni doğum yapan anneye, kaybettiği gücünü ve enerjisini geri toplaması için komşuları ve akrabaları tarafından pelte ve süt götürülmesi âdet hükmüne girmişti. Saray ve halk mutfağında sayısız yoğurtlu yemek ve sütlü tatlı çeşidi bulunmaktaydı. Beslenme kültürünün vazgeçilmez parçaları olan peynir, yağ, kaymak gibi gıda maddelerinin özünü oluştururken, yoğurt ve bundan elde edilen ayran, Türklere özgü besin kaynakları olarak öne çıkmıştır. Kahvaltı âdetiyle tanışmadan önce aile bireyleri, sofraya konulan kâse veya benzeri derin kaplar içerisindeki sütü kaşıklarla içmekte idiler. Osmanlı döneminde İstanbulluların süt ihtiyacı şehir içindeki üreticilerden veya Galata, Üsküdar, Silivri, Çatalca ve Beykoz gibi yakın kasaba ve şehirlerden sağlanmaktaydı.

Sığır Eti.Cevap A'dır.

Ihlamur çayı birçok hastalığa iyi gelmesinden dolayı kullanıldığı gibi Tanzimat'tan sonra başlayan kahvaltı kültüründe bazı ailelerin bu öğünde tercih ettikleri içecek olmuştur.

İstanbul seçkinlerin ağızlarını tatlandıran reybâs özel bir şurup türüydü. Arapçada ribâs denilen ve Doğu Anadolu, Lübnan, Suriye ve İran’da yetişen ışgın (Latincesi riheum
ribes) bitkisinin ekşi tadındaki uzun ve kalın saplarından elde edilen reybâs şurubu tıbbî
faydaları için içilmekteydi. Halep’te üretilen reybâs şurubu 16. yüzyılda Osmanlı Sarayı’na yollandığı gibi yurtdışına da ihraç edilmekteydi.  

19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Osmanlı saray ve çevresinde benimsenmeye başlanan Avrupai usulde (alafranga) masada, çatal ve bıçak eşliğinde yemek yeme şekli ve bununla birlikte Avrupa porselen ve sofra takımlarının tercih edilmeye başlanması imparatorluğun modernleşme sürecinde kültürel alanlarda da Batı’dan etkilenmeye başlamasına işaret eder. Önceleri sadece seçkin yabancı konuklar için uygulanan çatal, bıçak, masa ve sandalyeli alafranga sofra düzeni zaman içinde Osmanlı sarayında 1860’lardan sonra yaygın olarak uygulanmaya başlanmıştır. Doğru cevap C seçeneğidir. 

 Avrupa usulü sofrada yemek yeme şekli  Osmanlı Sultanı II. Mahmud tarafından tanınmaya başlanmıştır. 

Osmanlı mutfağında kullanılan "kaserol, marmid" gibi tencere ve tavalar 19. yüzyıla aittir.

Marmarina'nın tarifidir.

Türk mutfak kültürünün değişmesinin arka planı incelendiğinde Türklerin yerleşik hayata geçmeleri, İslamiyet’in kabul edilmesi, 10. yüzyılda başlayan göçler, Bizans İmparatorluğu’nun başkentinin fethedilmesiyle beraber Bizans etkisi doğrudan gözlemlenmektedir. Narh listelerinin etkisi ise klasik dönem İstanbul mutfak kültürüne ait bir unsurdur.