Nişan: Tefler çalınır, oynanır. Bir taraftan da şerbetler içilir. Müteakip günlerde kadınlar akın akın nişan görmeye gelirler. Bu merasimde içilen şerbetten bir sürahi doldurulur, dal bohçalarla örtülmüş bir tepsinin ortasına oturtturulur. Etrafına yağlıklarla süsler yapılır. Kız evine mahsus bir kadın tarafından tepsi eline alınmak suretiyle büyük caddelerden geçirilerek damadın evine gelir ve bizzat damada şerbet sunulur, bahşiş alınır. Bir hafta sonra bu sürahi ağzına kadar şekerle doldurulur ve sapına kırmızı kurdeleyle beraber beşi birlik bağlanır. Tepsinin içine çerez doldurularak kız evine gönderilir. Nişan merasiminin yapıldığı gece oğlan evi kızı ziyarete gider. Tefçilere haber salınır, eğlenilir. Bundan sonra her iki taraf birbirlerini ziyarete giderler. Ayrıca iki taraf birbirlerine hediyeler, yemişler gönderir.

En pahalı sakatat ördek ciğeridir.

Arabası çorbası, Türk mutfağında İç Anadolu Bölgesi’ne özgü bir çorbadır. Çorbanın özelliği ekmek ile birlikte değil, beraberinde hamur yutularak yenmesidir. Çeşitli kaynaklara göre bu çorba öğün arasında yenildiğinden “Ara ası” olarak isimlendirilmiş ve bu isim zamanla değişerek “arabaşı” halini almıştır. Doğru cevap "B" seçeneğidir.

Doğu Anadolu Bölgesi mutfak kültüründe; Düğün: Gelin kapıya gelince yine çalgılar çalınır, bir kazan üzerine bir çay tabağı konur, gelin bunu ayağıyla kırar ve içeri girer. Gelin içeri girmeden evvel ayağına bir kurban kesilir. Akşam ezanından sonra aynı şekilde oğlan sağdıcının evinden oğlan şahı kalkarak oğlan evine gelir. Böylelikle gelin ve damat aynı eve gelmiş olurlar. Gece erkeklere bir koyun kesilir. Buna döşgarı adı verilir. Yemek yenildikten sonra para toplanır. Bu paralar kız yengesine verilir. Böylelikle düğün sona ermiş olur.

Lokanta İtalyanca “locanda” sözcüğünden gelmektedir. Doğru cevap A'dır. 

Sözü edilen eserde yalnızca Osmanlı coğrafyası gezilmiş ve o coğrafyadaki durum hakkında bilgi verilmiştir.

Türkiye için sanayileşme süreci Cumhuriyet’in kuruluşundan yani 1923’ten sonra gıda sektörü ile başlamıştır.

Yemen’de yetişen kahve Osmanlı İmparatorluğunun bu toprakları fethinden sonra İstanbul'a getirilir. İstanbul’da kahve tüketimine ilişkin en eski kayıt 1615 yılında İstanbul’da bulunan İtalyan seyyahın anlatımı ile aktarılır.

Osmanlı döneninde hemen hemen her kaynakta sözü edilen ve onlarca çeşidi aktarılan şerbetlerin yapımında çeşitli ve egzotik maddeler kullanıldığını, özellikle “hâli vakti yerinde olanların” meyve ve baharat anlamında bu çeşitliliği sağlayabildiklerini görürüz. Evliya Çelebinin sözünü ettiği iki yüz kırk bir çeşit içeceğin büyük çoğunluğunun alkolsüz olarak tüketilen şerbetler olması muhtemeldir. Kitabımızın üçüncü ünitesinde ayrıntılı olarak bahsedildiği gibi, sarayın tüketimine dair yapılan araştırmalarda Osmanlı döneminde hoşaf ve şerbet yapımı için kuru ve yaş meyvenin bolca alındığı bilinmektedir. Helvahanede üretilen şerbet çeşitleri arasında “menekşe (benefşe), gül, gülşeker, gül ile limon, kırmızı gül, nilüfer, karabaş, dut, hünnap, ayva, ayva yaprağı, demirhindi ve çeşitli bitkilerin karışımından elde edilen eczâ şerbeti sayılmaktadır (Bilgin, 2002, s. 90). Saraya taşra - dan getirilen ve şerbet yapımında kullanılan limon, hurma, gül gibi meyve ve çiçekler ile çeşitli baharatların da temin edildiğini görmekteyiz. Sarayda ve konaklarda ikram edilecek şerbetlerin üretiminden ve hammaddesinin temininden sorumlu kişi ya da birimlerin olduğu kaydedilmektedir. İstanbul’u ve Osmanlı ülkesini çeşitli yüzyıllarda ziyaret etmiş ve seyahatlerini kaleme almış yabancılar ikram edilen türlü yiyecekleri ve şerbetleri de anlatmışlardır. 

Berat Kandili: Kandil simidi yapılır. Komşulara dağıtılır.

Pirinç, et ve baharatın bağırsağa doldurulmasıyla yapılan soğut isimli yemek Oğuz Türkleri arasında oldukça meşhurdu. Doğru cevap C'dir. 

Osmanlılarda Batı, 18. yüzyıldan başlayarak beğenilen, taklit edilen bir prestij kültürü (prestige-culture) hâline gelmiştir.

Burdur’un bazı köylerinde bahar veya yaza denk gelen Ramazan Bayramı’nda evlerden getirilen yemeklerle cami avlusunda tüm köy halkı hep beraber yemek yerler, buna “sıyrat sofrası” denir.

Yaklaşık 1604’te hazırlanan ayrıntılı bir liste, Osmanlı Imparatorluğu'nun ulaşabildiği bölgeleri ve ticaret üzerindeki etkilerini göstermektedir. Bol miktarda hurma, hem fırın hem de tencerede pişen yemeklerde kullanılmak üzere kuru erik Mısır’dan; bal ve şerbetler Eflak, Boğdan ve Erdel’den; sultanın mutfağı için saf ve lezzetli kesim hayvanları Girit’ten; bol miktarlarda kullanılan yağ, valiler tarafından sarayın istediği miktarda Yunanistan’ın Mora bölgesinden, padişahın mutfağı için gerekli kokusuz yağ Girit’ten; tereyağı Boğdan’dan, peynir İtalya’dan getiriliyordu. Doğru cevap B'dir.

Osmanlı mutfağının yemek tariflerinde baharatlar sıklıkla kullanılır. Bahar Arapçada koku demektir. Baharat da çoğuludur, yani kokular anlamındadır. Türkçede baharata “ıssı ot” denilirdi. Karabiber, Osmanlı saray mutfağının vazgeçilmez baharatıydı. Özellikle 18. ve 19. yüzyılda neredeyse tüm etli yemeklere karabiber konuluyordu.

Domates, yeşil biber, patates gibi malzemeler Türk mutfağına 20. yüzyılda  girmiştir

Sürekli göç ederek yaşadıkları dönemlerde yiyecekler yazın kış aylarında tüketilme üzere kurutulmaktaydı. Sürekli hareket halinde olduklarından dolayı at ve sığır etlerini bugünkü pastırma gibi kuruturlardı. Pastırma için yazok et kelimesi de kullanılmaktadır.