1950’li yıllarda kurumsal tasarım uzmanları olan Lippincot ve Margulies halkla ilişkiler ve iletişim endüstrisi bakıs açısıyla ilk defa kurum kimliği terimini kullanmış, kavramın logolar ve sembollerle ilgili olduğunu ifade etmişlerdir (Aktaran: Cornelissen ve Elving, 2003)

Balmer’in Yakınlık İncelemesi tekniğinde “kurucu veya yönetim kurulu tarafından kabul edilmiş söz veya felsefe” tanımıyla geçen aşama “tanımlamadır.

Kimliğin oluşturulması sürecinde birçok bilesen stratejik önem taşımaktadır. Kurumun logosu, rengi, antetli kağıdı gibi görsel unsurlardan, kurum binasının görünümüne, çalışanların kıyafetlerinden davranış biçimlerine ve kurumun sahip olduğu kültür iklimine kadar her unsur birbiriyle tutarlı bir şekilde planlanmalıdır.

Türk Dil Kurumu kimlik kavramını “toplumsal bir varlık olarak insanın nasıl bir kimse olduğunu gösteren belirti, nitelik ve özelliklerin bütünü ve / veya herhangi bir nesneyi belirlemeye yarayan özelliklerin bütünü” olarak yapar.  Kimlik kavramı açıklanmaya çalışılırken genel anlamda üç temel ayrımın yapılması gerekir. Bu ayrımı bireysel kimlik, kolektif kimlik ve kurumsal kimlik olarak belirtebiliriz.

Ürünlerin tercih edilmesinde etkili olan ambalaj biçimi son zamanlarda kurumların üzerinde durduğu stratejilerden biridir. Mesaj tasıma özelliği olan ürün ve ambalajın tasarımı dikkate alınmaktadır. Bu noktada ürün kimiliği kurum kimliğine uygun bir şekilde planlanmaktadır. Aidiyet duygusu yerleştirmek ürün tasarımının sağladığı yararlardan biri değildir.

Kurumsal iletişimin çatısı altında pazarlama iletişimi, yönetim iletişimi ve örgütsel iletişim yer almaktadır. Pazarlama iletişimi ürün ve hizmet iletişimini kapsar. Yönetim iletişimi kurumun misyonunu, vizyonunu ve hedeflerini geliştirir. Örgütsel iletişim ise çalışanlarla olan iletişimi kapsar.

Bu kuruluşlar çok sektörlü  kuruluşlardır, geniş bir faaliyet alanında hizmette bulunurlar. Üretim, toptan satış, perakende satış ve bir ürünün her şey ile kendi bünyesinde üretilmesini kapsar.

Dış paydaşlar, kuruma karşı güven hissettiğinde ve kendi değerlerinin o kurumda var olduğunu gördüğünde, o kurumun olumlu bir imajı ve sonrasında da yüksek itibarı oluşur.

Kurumun iletişim kurma özelliği olan tüm araçlarının dizaynı anlamına gelen “iletişim tasarımı” başlıca üç aşamadan oluşmaktadır. Bunlar; stratejik aşama, operasyonel aşama ve tasarım aşamasıdır.

Ülkemizde, Cumhuriyet Türkiye’sinde ilk büyük sanayi atılımlarının gerçekleştirildiği 30’lu yıllarda Sümerbank, Etibank, Tekel, Denizcilik Bankası ve Milli Piyango gibi bazı kamu kuruluşları başarılı kurum kimliği çalışmaları gerçekleştirmişlerdir. Ihap Hulusi’nin Milli Piyango bilet ve ilan tasarımları, Bedri Rahmi Eyüpoglu’nun Sipahi Ocağı ve Arif Dino’nun hazırladığı Gelincik Sigarası tasarımları o dönemde bu is için seçkin sanatçıların görevlendirildiğini göstermektedir (Yeygel, 2002).

Markalaştırma aynı zamanda rekabeti arttıran ve vizyona ulaşmayı kolaylaştıran bir stratejidir.

Kurumların stratejik anlamda kimlik geliştirmeye ve yönetmeye ihtiyaç duymalarının sebepleri şöyle sıralanabilir:

• Kurumun yeni oluşması ya da yeni bir yapılanma sürecine girmesi
• Kurum içerisinde kurum kimliği yapısını etkileyecek değişikliklerin meydana gelmesi
• Kurumun faaliyet alanının değişmesi ya da yeni bir alana girilmesi
• Kurumun yönetim kadrosunda değişiklikler olması
• Kurumun bulunduğu bölgeden ayrılıp, yeni bir yerde faaliyet göstermesi
• İki kurumun birleşmesi
  Görüldüğü üzere verilen tüm maddeler sebepler arasında yer almaktadır.

Bir ana firmaya bağlı olan kuruluşların kimlikleri yanında bu ana kuruluşa bağlı yan kuruluşların da kendi kimlikleri bulunmaktadır. Böyle bir kimlik anlayışına desteklenmiş¸ kimlik denmektedir. Koç grubu bu kimlik türüne bir örnektir.

Kişilerin bir kuruma duydukları güven, kurum çalışanlarının saygın hissetmesini, gelecekle ilgili belirsizliğin azalmasını veya ortadan kalkmasını sağlamaktadır.

Kurumsal kimlik; Organizasyonun insanlara karşı kendini tanıtmak için kullandığı semboller ve terminolojidir. Kurumsal süper marka; Güven, inanç ve kişilerin kurumsal itibar algısından gelen destekle oluşur. Kurumsal itibar; Bir kişinin kurum imajının anımsattığı kuruma atfedilmiş gerçeklik, dürüstlük, sorumluluk gibi değerler toplamıdır.

Ürünler ve hizmetler, ürün ve hizmetlerde farklılığı ve bu unsurlarla ön plana çıkmayı; finansal performans, sürekli olarak kâr edebilmeyi; vizyon ve liderlik, etkili bir liderlik ile makul bir vizyon belirlemeyi ve çalışma ortamı, çalışanlara uygun çalışma koşulları sağlayarak onların desteğini kazanmayı anlatır.

Toplam kalite yaklaşımı kurumun bir sistem olduğunu ve bu sistemle ilişkili tüm iç ve dış unsurların ve kurulacak ilişkilerin kalitesinin geliştirilmesine odaklanır. Toplam kalite yaklaşımına göre kurumların sergileyecekleri davranışlar şunlardır: Mal ve hizmet üretiminde ve satışında kaliteyi ön planda tutmak; araştırma- geliştirme faaliyetlerine önem vermek; teknolojik gelişmelerin takipçisi olmak; benchmarking yapmak; maliyeti düşürmeye çabalayarak rekabetçi avantaj sağlamak; kurumdaki tüm süreçleri inceleyerek aksayan yönleri iyileştirmek; tedarikçilerle iyi ilişkiler içinde olmak; çalışan memnuniyetini önemsemektir.  

Ürün tasarımının kurumlar için pek çok yararı vardır. Bunlar: Ürünün pazarlanacak olan özelliğini       görselleştirir. Ürünün sahip olduğu sembolik değeri iletir. Ürünü kendi hedef grubuna yönlendirir. Edinilmiş olan tecrübe niteliklerini belirtir. Değer yargılarını etkiler. Ürüne anlık dikkat çekmeye ve olumlu bir yönlendirme kazanmaya yardımcı olur. Rekabete karşı ürünü profillendirir. Bir ürünü gençleştirebilir ve ona yeni bir güncellik kazandırabilir. Görüldüğü üzere verilen maddelerin tamamı yararlar arasında yer almaktadır.

Kurumsal kimliğin gelişimsel 4 dönemi vardır. bu dönemler; Geleneksel Dönem, Marka Tekniği Dönemi, Tasarım Dönemi, Stratejik dönem olarak sıralanabilir.

Kurumsal kimliğin geçirdiği aşamalar dört dönemde incelenebilir. Geleneksel Dönem: Endüstri Devrimi’nin gerçekleştiği ve 1. Dünya Savaşı’nın sonuna kadar olan dönemi kapsamaktadır. Bu dönemde kurum kimliğinin görsel boyutu ön planda olmuştur. Marka Tekniği Dönemi: 1918-1950 yılları arasındaki dönemi kapsayan bu dönemde kurumların kimliği markalarla ya da ürünlerle oluşturulmaya çalışılmıştır. Semboller de destekleyici unsur olarak kullanılmıştır. Kimliği etkileyen en önemli unsur ona bağlı geliştirilen markaların başarısı olmuştur. Tasarım Dönemi: İkinci Dünya Savaşı sonrasındaki dönemde kurumların uluslararası alanda faaliyetlerinin genişlemesi sebebiyle pazarlama kavramı önem kazanmıştır. Global pazarda rekabetçi üstünlük kazanmak isteyen kurumlar için tutarlı bir kimlik oluşturma gereği doğmuştur. Bu dönemin tasarım dönemi olarak adlandırılmasının sebebi Almanya’ da Yaratıcılık Yüksekokulunun kurulmasıdır. Stratejik Dönem: 1970’li yıllardan günümüze kadar gelen dönemi kapsayan bu zaman aralığında kurum kimliği stratejik olarak planlanan ve kurum politikalarına şekil veren bir araç konumundadır.