BEP, en genel tanımıyla her bir engelli çocuk için yazılı olarak öğrencinin zihinsel, duygusal, sosyal dil ve iletişim alanlarında yapabildiklerini dikkate alarak kazandırılacak davranışların neler olduğu, bu davranışların nerede, nasıl, kimler tarafından, hangi yöntemlerle ve ne kadar sürede kazandırılacağını belirten, gerekli destek eğitim hizmetlerini içeren, içinde ailenin de yer aldığı bir ekip tarafından hazırlanan bir program olarak tanımlanmaktadır (Akçamete ve Kargın, 1992; Kargın, 2012).

Madde 74’te BEP Geliştirme Birimi Üyeleri, sınıf öğretmeni, alan öğretmeni, gezerek özel eğitim görevi yapan öğretmen, eğitim programlarını hazırlamakla görevlendirilen öğretmen ile rehber öğretmen, özel eğitim değerlendirme kurulu üyesi, öğrenci velisi ve öğrencinin kendisi olarak belirlenmiştir (MEB, 2006; http://rega.basbakanlik.gov.tr/, Akt. Kargın, 2007).

Özel gereksinimli öğrenci için hazırlanan bireyselleştirilmiş eğitim programının içeriğini şu şekilde sıralamak mümkündür (Kargın, 2007, 2016):
• Öğrencinin şimdiki/var olan eğitsel performans düzeyi.
• Öğrenciye bir akademik yıl sonunda kazandırılması planlanan uzun dönemli hedefler.
• Uzun dönemli hedeflere ulaşmak için gerekli olan kısa dönemli hedefler.
• Belirlenen hedeflere ulaşmada kullanılacak olan öğretim yöntemleri ve materyaller.
• Kısa dönemli hedeflere ulaşmada gerekli olan zamanın başlama ve bitiş tarihleri.
• Belirlenen hedeflere ulaşılıp ulaşılmadığını belirlemek için kullanılacak değerlendirme yöntemi ve ölçütleri.
• Öğrenciye sağlanacak ek özel eğitim hizmetlerinin nerede, ne zaman, kimler tarafından ve ne kadar süreyle verileceğinin belirlenmesi.

Öğretmenlerin performans düzeyi belirleme ifadelerini yazarken aşağıdaki ilkelere dikkat etmeleri önemlidir (Kargın, 2016).
Performans düzeyi;
• Değerlendirme verilerine göre oluşturulmalıdır.
• Öğrencilerin yapamadıkları ile birlikte yapabildiklerini de yansıtmalıdır.
• Ölçülebilir ve gözlenebilir şekilde ifade edilmelidir.
• Uzun ve kısa dönemli hedefler oluşturmaya olanak vermelidir.
• Öğrencinin şimdiki durumunu yansıtmalıdır.

Programa dayalı değerlendirme, öğrencilerin eğitsel performans düzeylerini belirlemede önemli bir yol haritasıdır. Bu süreçte öğretmenler; (a) öğrencinin beceri düzeyini belirleyebilir, (b) beceri öğretimine nereden başlayacağına karar verebilir, (c) hangi becerilerde yeterli olduğu ve gelecekte hangi eğitim gereksinimlerine yer verilmesi gerektiğini araştırabilir, (d) öğrencinin sınıfta yapılan öğretimi ile BEP’i arasındaki gelişimi izleyebilir, (e) programda ve öğretimde gerekli olan değişiklikleri zamanında ve etkili bir şekilde yapabilmek amacıyla öğrencinin öğretimini sürekli olarak değerlendirebilirler (Spinelli, 2006). 

Uzun dönemli hedefler bir öğretim yılı içerisinde öğrenciye kazandırılacak davranışların bir listesidir. 

Öğretmenler uzun dönemli hedefleri belirlerken birtakım noktalara dikkat etmelidir. Bunlar; a) öğrencinin var olan eğitsel performans düzeyi, b) öğrencinin yetersizliğinin derecesi, c) öğrenciye sağlanacak destek eğitim hizmetleri, d) öğrencinin geçmiş yaşantıları ve öğrenme hızı, e) öğrencinin yaşadığı çevre ve aile özellikleri ile f) öğretmene sağlanan destek eğitim hizmetleridir (Kargın, 2012).

Kısa dönemli hedefler, öğrencinin performans düzeyi ile uzun dönemli hedefler arasında yer alan ara basamaklardır.

Kısa dönemli hedef yazımının dört temel ilkesi vardır. Bunlar; “birey, davranış, koşul ve ölçüttür” (Kargın, 2007).

Davranış ilkesine göre bireyin kazanacağı beceri açık,ölçülebilir ve gözlenebilir bir biçimde ifade edilir. 

Koşul, hedef davranışın öğrenci tarafından öğrenildiğini kabul edebilmek için o davranışın nasıl, nerede, ne zaman ve hangi koşullar altında meydana gelmesi gerektiğinin ifadesidir.

Ölçüt,  hedef davranışın bir öğrenci tarafından kazanıldığını söyleyebilmek için o davranışın öğrenci tarafından ne kadar doğrulukla gösterilmesi gerektiğinin yazılı ifadesidir (Kargın, 2007). 

Ek hizmetler, özel eğitim desteği dışında özel gereksinimli öğrencinin gereksinim duyduğu diğer hizmetlerdir. Ulaşım, konuşma terapisi, fiziksel terapi, uğraşı terapisi, danışmanlık ve tıbbi hizmetler, özel gereksinimli öğrenciye sağlanacak ek hizmetler arasında yer almaktadır (Kargın, 2007).

Öğretimin bireyselleştirilmesi, öğretmenin bir sınıfta bulunan tüm öğrenciler için hedeflenen davranışları kazandırmalarında ne tür uyarlamalar yapabileceklerini gösteren planlamalardır (Janney ve Snell, 2006).

Bu uyarlamalar, fiziksel ortama ilişkin uyarlamalar, eğitim-öğretim süreçlerine ilişkin uyarlamalar, sınıf içinde olumlu sınıf iklimi yaratmaya yönelik uyarlamalar, öğretim süreçlerine ilişkin uyarlamalar ve son olarak da okul ve sınıf genelinde genel işleyişe ilişkin uyarlamalar şeklinde sınıflandırılabilir.

İzleme ve değerlendirme BEP sürecinin en önemli basamağıdır. Bu süreç genel olarak, sistematik olarak uygulayıcılardan bilginin toplanması ve bu bilginin düzenli aralıklarla belirlenmiş olan amaçlarla karşılaştırılması şeklinde tanımlanabilir. 

İzlemenin iki temel amacı vardır. Bunlardan birisi, BEP’i uygulamakla yükümlü olan uzmanlara, kullandıkları yöntemlerde gerekli değişiklikleri yapmak için sistematik olarak veri sağlamak; diğeri ise BEP’in uygulanmasını, planlanmış programın etkililiğini ve uygunluğunu değerlendirmede kullanılacak verileri BEP ekibine sağlamaktır.

İzleme yoluyla BEP ekibi, uzun dönemli ve kısa dönemli hedeflerin gerçekleşip gerçekleşmediğini, uygulayıcıların sorumluluklarını yerine getirip getirmediklerini ve program değişikliklerinin belli bir birikime dayalı yapılıp yapılmadığını belirtir (Kargın, 2007).

Bu süreçte her bir BEP için en az yılda bir kez izleme oturumu yapılmalıdır.

İzleme temelde iki amaca hizmet eder. Bunlardan ilki, uygulanmakta olan BEP ile
öğrencinin iyi bir gelişme gösterip göstermediğinin değerlendirilmesi; ikincisi ise BEP içerisinde birtakım değişikliklerin gerekli olup olmadığının belirlenmesidir.