Sosyal inceleme raporunda;
1. Sorun,
2. Sorunun belirtileri,
3. Sorunun tarihi (tekrarlayan durumlar ya da yinelenen psikolojik olaylar),
4. Şu anki durum (aile, iş, ekonomik durum ve ilgili çevresel, sosyal ve sağlık etmenleri),
5. Aile geçmişi (ebeveynler, büyük ebeveynler ve diğer akrabalar ve onlarla ilgili sağlık ve ruhsal etmenler),
6. Eğitim ve çalışma geçmiş

7. Müracaatçının amaçları (müracaatçının aile üyelerinin amaçları dâhil),
8. Sosyal hizmet uzmanının değerlendirmesi,
9. Sosyal hizmet uzmanının önerileri (sosyal hizmetin müdahale planı dâhil) olmak üzere dokuz başlık altında toplanan bilgiler yer alır. Bunlar arasında A seçeneğinde verilen "sorunun çözümü" yer almamaktadır.

Bireylerle sosyal hizmet uygulamasında müracaatçılarla kurulan mesleki çalışma ilişkisi belli başlı ilkeler doğrultusunda yürütülmektedir. Bu ilkeler; Bireyselleştirme ilkesi, duyguların amaçlı ifade edilmesi, denetimli duygu tepkisi verme, kabul etme, yargılayıcı olmayan tutum, müracaatçının kendi kararını vermesi ve gizlilik ilkesidir. Denetimsiz duygu tepkisi ifadesi yanlıştır, denetimli duygu tepkisi ilkesi vardır.

Sorunlar karşısında her insanın farklı tepkiler gösterdiği görülebilmektedir. Soruna iyi bir çözüm yolu bulmak, başka deyişle karar vermek yerine sorunun kendiliğinden yok olmasını ya da çözülmesini beklemek, görmezden gelmek, başkalarının çözmesini beklemek, ertelemek, sorumluluğu başkalarının üzerine atmak gibi yolların denendiği bilinmektedir.

Ogburn ailenin yedi işlevi üzerinde durmuştur. Bunlar: Ekonomik gereksinimlerini karşılamak, statü sağlamak, çocukların eğitimini planlamak, din eğitimi vermek, boş zaman faaliyetlerini gerçekleştirmek, aile üyelerinin birbirini koruması ve karşılıklı sevgi ortamı yaratmak gibi işlevlerdir. Murdock, Lundberg ve Yorburg ailenin temel işlevlerini ekonomik, cinsel davranış–üreme ve çocukların bakımı ile sosyalleşmesi başlıkları altında toplamışlardır. Lundberg bu işlevlere ailedeki rol dağılımı ve karşılıklı doyumu da eklemiştir. Ackerman ise tüm bu genel işlevleri biyolojik, sosyal, psikolojik ve ekonomik olmak üzere genel başlıklar altında toplayarak daha kapsamlı bir şekilde ifade etmiştir. 

Doğru şekilde geliştirilmiş hedef aşağıdaki şartları taşımalıdır: Genellikle sonrasında bir eylem fiili kullanılacak kelime ile başlamalıdır. Elde edilebilecek tek bir sonucu belirtmelidir. Başarılması için hedef gösterilen bir zaman dilimini belirtmelidir. Mümkün olduğunca nitelikli ve ölçülebilir olmalıdır. Yapılacak müdahaleye katılan müracaatçı ve diğerleri tarafından anlaşılabilir olmalıdır. Ulaşılabilir olmalı fakat yine de anlamlı bir değişim yaratmak adına, nitelikli bir meydan okuma olmalıdır. 

Bireylerde sosyal hizmet uygulamalarında tanışma ve bağlantı kurmanın yedi alt basamağı vardır. Bunlar; müracaatçıyı karşılama/selamlama, etkili katılım/eşlik etme/yardım becerileri, kurumun hizmetlerini ve müracaatçının beklentilerini konuşma, kurumun ve sosyal hizmet uzmanının yardım edip edemeyeceğine karar verme, kurumun ve sosyal hizmet uzmanının hizmetlerini önerme, müracaatçıyı yardım ilişkisine yöneltme, gerekli kayıtları tutma/belgeleri doldurma şeklinde sıralanmaktadır.

Sosyal hizmet uzmanlarının uygun kıyafet giymesi, görüşme zamanına uyması, yardım ilişkisini etkileyebilecek kuruma dair unsurlara da duyarlı olması beklenir. Ayrıca saygılı olmaları da gerekmektedir. Sert durmak ise karşıdaki kişiyi rahatsız edebileceği için sert durmak doğru bir tutum şekli olmayacaktır.

Sorun çözme sürecinin ilk aşamasını sorunu belirleme ve tanımlama aşaması oluşturmaktadır. Analiz ve tanımlaması iyi bir şekilde yapılmayan sorunlar çoğunlukla halledilemez ve devam eder. Böyle bir durumda müracaatçı birey veya aile/grup/toplum üyelerinde başvuran müracaatçılar, süreç içinde hem zaman ve enerji kaybına hem de hayal kırıklığına uğrarlar. Dolayısıyla sorun çözme sürecinde yapılması gereken ilk aşama müracaatçıların sorunlarının belirlenmesi ve tanımlanması ve daha sonra, bunların çözümünün ele alınmasıdır.

Sorun çözme sürecinin ilk aşamasını sorunu belirleme ve tanımlama aşaması oluşturmaktadır. Analiz ve tanımlaması iyi bir şekilde yapılmayan sorunlar çoğunlukla halledilemez ve devam eder. Böyle bir durumda müracaatçı birey veya aile/grup/toplum üyelerinde başvuran müracaatçılar, süreç içinde hem zaman ve enerji kaybına hem de hayal kırıklığına uğrarlar. Dolayısıyla sorun çözme sürecinde yapılması gereken ilk aşama müracaatçıların sorunlarının belirlenmesi ve tanımlanması ve daha sonra, bunların çözümünün ele alınmasıdır.

Sosyal hizmet insanlara;
- İhtiyaç duydukları ve hakları olan kaynaklara ulaşmalarında,
- Sorun çözme kapasitelerini geliştirmelerinde,
- Müracaatçılara hizmet sunanların gelişimini destekleme yolu ile örgütlerin geliş- mesini teşvikte destek sağlar.

Toplumun yapısını tanıma, Alanı ve bu alanda yaşayanları tanıma, Toplumun güçlü yanlarını belirleme, Toplumdaki insanlarla iletişime geçme yer almaktadır. 

Müracaatçının gerçekten isteksiz olduğunu kabul etme, kendini onun yerine koyma, etkisinin ve otoritesinin sınırlarını tanıma ve müracaatçının istekleri konusunda ne yapılacağını açıklığa kavuşturma isteksiz bir müracaatçı ile karşılaşan sosyal hizmetler uzmanının yapması gereken rol ve görevlerdendir. Ancak müracaatçıya konuşmanın gizliliği ile ilgili yasal ve etik kuralların açıklanması tanışma ve bağlantı kurma aşamasında dikkat edilmesi gereken unsurlar arasındadır.

Sosyal hizmet uzmanı, müracaatçı sistemi olarak birey, aile, grup ve toplum düzeyinde çalışabileceğini iyi bilmektedir. Sosyal hizmet uzmanının müracaatçı sistemi, genellikle küçük bir grup olarak nitelendirebileceğimiz ailelerden oluşmaktadır. Aileyle yardım süreci için çalışmak, bireylerle çalışmaktan daha karmaşık olabilmektedir çünkü tüm üyelerin gereksinimlerinin göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

Sosyal hizmet uzmanı, iyi bir planlama sürecinin olması için planlama sürecinin alt basamaklarına göre hareket etmeli ve her bir süreci tamamlamadan bir diğerine geçmemelidir. Planlama sürecinde yapılması gerekenlerin alt basamaklarında ilk sırada yer alan madde müracaatçıyla çalışmadır.

Zastrow (2010), sosyal hizmet uzmanlarının, bireylerle, ailelerle, gruplarla, örgütlerle çalışırken sorun çözme yaklaşımını kullandığını belirtmektedir. Sorun çözme sürecindeki aşamaları su şekilde sıralamaktadır; a) Sorunu veya sorunları olabildiğince kesin tanımlamak b) Olası alternatif çözümleri üretmek c) Alternatif çözümleri değerlendirmek d) Kullanılacak çözüm veya çözümleri seçmek ve hedefler oluşturmak e) Çözümleri uygulamak f) Çözümlerin nasıl işlev gördüğünü değerlendirmek için izlemek.

Ön değerlendirme, bir kişinin veya durumun anlaşılması ya da bir sorunun çözülmesi ya da en aza indirilmesi için doğasını, nedenini, gelişimini ve yönünü belirleme sürecidir. 

Ön değerlendirme, bir kişinin veya durumun anlaşılması, bir sorunun çözülmesi ya da en aza indirilmesi için doğasını, nedenini, gelişimini ve yönünü belirleme sürecidir. Ön değerlendirme bireyselleştirilmiş yardım müdahalesi için temel oluşturmak amacıyla gerçekleştirilir. Sorunların, insanların, durumların ve bunların birbirleriyle kar- şılıklı ilişkilerinin, farklılaşmış, bireyselleştirilmiş olarak ve doğru bir şekilde belirlenmesi ve değerlendirilmesi anlamına gelmektedir.

Toplumsal sorunları belirlemek 

Sosyal hizmet uygulamalarında grubun yapısal, işlevsel ve gelişimsel olmak üzere üç özelliğinden bahsedilmektedir. Grubun işlevsel özelliği, grup üyeleri arasındaki etkileşim, grubun işlev gördüğü durum ve çevre gibi konulardan etkilenir. Gelişimsel özelliği ise, grubun işlev ve yapısındaki değişmelerle gösterdiği gelişimi ifade eder. Grubun yapısal özelliği için ise grubun sınırları ile anlatılır.

Planlama, değerlendirme ve müdahale arasında bir köprüdür. Üstesinden gelinmesi hedeflenen noktaların belirlenmesiyle başlar, sonrasında başarılmak istenen hedefler için ne tür değişikliklerin gerektiği belirlenir, hedeflere ulaşmak için alternatif değişim stratejilerinden en uygunu seçilir, yapılacak aktiviteler belirlenir ve bu belirlenen aktiviteleri başarmak için bir zaman çizelgesi yapılır. Problemle ilgili çalışma ise  müdahale aşamasının bir öğesidir.