Enzim immunoassay genel bir tanım olup, bu tanım içinde antijen veya antikor moleküllerinin enzim ile işaretlenmesi esasına dayanan ve enzim-substrat ilişkisi ile açığa çıkan reaksiyonların (renk değişikliği) değerlendirildiği testler bulunur. Veteriner hekimlik alanında bu kapsamda kullanılan en önemli ölçüm tekniklerinin başında ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay) gelir. ELISA’da antikor veya antijen moleküllerini işaretlemek için en fazla kullanılan enzimler horseradish peroksidaz, alkalin fosfotaz ve ß-galaktosidaz’dır.

Sitotoksik T lenfositleri, virusla infekte hücreleri apoptozis yoluyla öldürür. Sitotoksik T lenfositlerinin, tümör hücrelerinin öldürülmesinde ve yabancı doku transplantlarının reddinde önemli rolleri vardır. Sitotoksik T lenfositleri, T hücre gelişimini düzenler. Daha açık bir ifadeyle, timustaki gelişimleri sırasında otoreaktif T hücrelerini apoptozis yoluyla öldürürler. Bundan başka, erişkin dönemde ortaya çıkabilecek veya aktive olabilecek otoreaktif T hücrelerini de kontrol altında tutarlar. Sitotoksik T lenfositleri tarafından salgılanan bazı önemli sitokinler, direkt veya indirekt etkilere sahiptirler. IFN-gama direkt olarak virusların replikasyonunu önler. Ayrıca, hücre içi parazitleri öldürmesi için makrofajları aktive eder. TNF-alfa ve TNF-beta hedef hücrelerin öldürülmesini ve makrofajların aktivasyonunu sağlarlar.

Bazı mantar türlerinde hücre duvarı ile sitoplasmik membran arasında yerleşip, salgısal aktivitede ve sitoplazmanın sentezinde bazı önemli görevlere sahip olan yapı lomazomdur.

Dezenfeksiyon ise, patojenik mikroorganizmaların fiziksel ve kimyasal yöntemlerle giderilmesidir. Tüm dezenfektanlar, bakterilerin vejetatif formlarına etkilidir, ancak bazıları sporlarına da etkindirler.

Yenidoğan hayvanların immun sistemi tam kapasiteyle çalışamadığı ve türlerin çoğunda plasenta yoluyla antikor transferi yapılmadığı için, yenidoğanların immun sistemleri olgunlaşıncaya kadar başka mekanizmalarla patojenlerden korunması gerekir. İşte bu korunma, kolostrum vasıtasıyla anneden yavruya bağışıklık transferi ile gerçekleşir.

Maddeleri hücre içine alan her türlü vakuolün ortak adı endozom’dur.

Doğru seçenek B'dir.

Bazı kaynaklara göre mantar alemi Myxomycota ve Eumycota olarak iki bölüme ayrılmaktadır. Ancak moleküler çalışmalar mantarların genetik alt ünitelerinin dört monofiletik gruptan oluştuğunu göstermektedir. Bunlar Acrasiomycota, Myxomycota, Oomycota ve Fungi’dir.

Makrofajlar; bağ dokuda “histiosit”, beyinde “mikroglia” ve böbrekte “mezangial hücre”, karaciğerde “Kupffer hücreleri”, kemik iliğinde “osteoklast”, periton boşluğunda “peritoneal makrofaj” olarak bulunurlar.

Antijen ve antikor bağlanması ısıya bağımlı değildir.

İnkubasyon Atmosferi
Patojenik bakterilerin çoğu aerobik atmosferik koşullarda üremektedir.
Mikroaerofilik atmosferde (%5-10 CO2) üreyen mikroorganizmalara örnek
olarak Brusella türleri, Francisella tularensis, Hemofilus türleri, Taylorella equigenitalis gibi bakteriler verilebilir. Anaerobik atmosferde üreyen bakterilere ise
Klostridium türleri, Fusobakterium türleri, Bacteroides türleri ve Actinomyces bovis gibi mikroorganizmalar örnek verilebilir

Radyoimmunoassay (RIA) teknikleri antijen veya antikor saptamak amacı ile kullanılmaktadır. Diğer primer bağlanma testlerine göre çok daha duyarlıdır. Radyoaktivite nedeni ile sağlık riskleri taşır. Özel cihazlara gereksinim gösterir ve maliyetleri yüksektir.

Stereomikroskop ve gözle yapılan muayeneler sonucunda oluşan kolonilerin
smooth (S), rough (R), mukoid (M) ve L formları, renkleri, kokuları, hemoliz
durumları ve diğer morfolojik özellikleri ayrıntılı olarak gözlenir ve belirlenir.

Ünit membran, sitoplazmayı ve hücre içerisindeki organellerin etrafını saran birden fazla görevi olan zardır.

Mantar alemi tür, sınıf ve takımlardan meydana gelmektedir. Mantarlara ait bölüm adlarının sonlarına bazı ekler getirilerek bu bölümler düzenlenmektedir. Örneğin, phylum (divizyon):...-mycota; altdivizyon:...-mycotina; sınıf:...-mycetes; altsınıf:...-mycetidae: order:...-ales; familya:...-aceae gibi ekler getirilerek adlandırılmaktadır.

Hava turbulans mikroorganizmalar ve yabancı partikülleri mukozal duvarlara doğru iterek mukusa yapışmalarını sağlar. Bu şeklide 10-15 µm’den büyük partiküller üst solunum yollarında tutulur. Benzer şekilde havanın bronşiollerden geçişi sırasında oluşan turbulans yabancı partikülleri bronşiyal duvarlardaki mukusa iter ve yapıştırır. Bu şekilde de 5 µm’den büyük olan partiküller tutulur. İçinde mikroplar ve partiküller biriken mukus kirpikli epitel hücrelerinin kirpik hareketleri ile taşınır ve dışarı atılır.

Enzim Aktivitesini Bozanlar
Bakterilerde hayati öneme sahip olan enzimlerin yapısının bozulması, mikroorganizmaların ölümüne neden olur. Enzim aktivitesini direkt olan bozan ağır
metaller (gümüş, civa, bakır), tuzlar, oksidan maddeler (hidrojen peroksit, ozon,
sodyum hipoklorid) bu grupta sayılabilir.

MHC molekülleri, hücre içinde işlenen antijenleri hücre yüzeyinde lenfositlere sunan polipeptid yapılardır. Bunların polipeptid içerikleri bireyler arasında çok çeşitlilik gösterdiği için, bir bireyin MHC molekülü diğerine verildiğinde antijenik etki yapar ve organ nakillerinde redde neden olurlar. Bu nedenle MHC antijenleri veya tranplantasyon antijenleri olarak da adlandırılırlar. Bu molekülleri kodlayan MHC genleri, antijen işleme ve sunma olaylarını kontrol ederler. Bu yüzden MHC, infeksiyöz veya immunite ile ilişkili hastalıklara direnci veya duyarlılığı belirleyen en önemli genetik faktördür. Bağışıklıkla ilişkili iki tip MHC molekülü vardır.

Antijenik bir molekülde, immun sistem tarafından tanınıp spesifik immun yanıt oluşturulan özel bölgelere antijenik determinant veya epitop denir.