Avrupalılara göre Doğu ikiye ayrılır. Yakın ya da Orta Doğu kavramlarıyla Mezopotamya, Anadolu ve Doğu Akdeniz tanımlanmaya çalışılırken Uzak Doğu kavramı ise Çin, Japonya ve diğer ülkeleri kapsamaktadır.

Uzak Doğu mutfağı denilince akla gelen Çin mutfağı dışında Japon, Kore ve diğer mutfakları da saymak gereklidir.

Hint - Avrupa göçebe topluluklarının, M.Ö. 1800’lü yıllarda Yunanistan’ı
istila ederek yerli neolitik çiftçiler üzerinde egemenlik kurmasıyla başlayan bir uygarlıktır.

Girit Uygarlığı da denilen bu uygarlık, Tunç Çağı’nda Girit Adası’nda, yaklaşık M.Ö. 3500’lerde doğmuştur. Minos Uygarlığı, M.Ö. 2700 ile M.Ö. 1400 yılları arasında en parlak dönemlerini yaşamış ve yavaş
yavaş eski gücünü yitirmesinin ardından Girit üzerinde Miken kültürü baskın hale gelmiştir.

Doğu Akdeniz ve Ege’de çok farklı ve yeni bir uygarlığı yaratan bitkiler ise zeytin, üzüm ve incir olmuştur.

Akdeniz Mutfağının değişmezleri hâline gelmiştir. Söz konusu bitkilerin kullanılma nedenleri şunlardır:
1. Zeytin özellikle yağı için,
2. Üzüm özellikle şarap yapımı için,
3. İncir özellikle şeker ve karbonhidrat gereksinimi için üretilmiştir.

Zeytinyağı mutfaktan önce aydınlatma için kullanılmıştır.

Amphora sözcüğü iki kulplu taşıyıcı anlamına gelir ve Antik Dönem’in şarap, yağ vb. akışkanlarını taşımak için kullanılan kaplara verilen isimdir.

Eski Yunan mutfağında çok revaçta olan sosun adı Garum'dur.        Garum: Mayalanmış bir ürün olan balık sosunun adı eski Yunancadaki garos veya garon (?????) sözcüğünden türetilmiştir. Günümüzde
İngilizlerin “Worcestershire sauce” ya da İsveçlilerin “surströmming”
soslarının garumun en yakın benzerleri olduğu düşünülmektedir.

Testa: Pişmiş topraktan yapılan,içindeki havanın rahatlıkla dolaşması için üzerinde buhar delikleri bulunan ve ekmek üretiminde kullanılan kaplara verilen ad.

 Klasik Yunan mutfağında, bir yemeğe üç-dört tane baharat ya da ot katılırken Roma'da (Apicius’un) tariflerinde on kadar farklı baharat ya da otun katıldığı bilinmektedir. Baharat konusu açıldığına göre hemen bir parantez açıp Roma İmparatorluk çağında ortaya çıkan zenginliğin
o zamanki dünyanın her yerinden mal alacak güce eriştiğini hatta Hindistan ve Endonezya’nın baharatlarının uzun bir yolculukla ve elden ele geçerek Roma’ya kadar ulaştığı belirtilebilir.Ayrıca Roma İmparatorluğu gösterişi seven ve bunu düzenlediği şölenlerle ortaya koyan bir millet olmuştur.

Ekmek ile başlayan şölen, hizmetlilerin servis yaptığı, taze meyve, kabuklu deniz ürünleri, kızarmış kuşlar, tuzlu mersin ve ton balığı, son derece lezzetli soslar içindeki etli mezeler gibi iştah açıcılarla devam eder, daha sonra balık, kuzu veya oğlak yahnisi ya da kebabıyla biterdi.

Antik Mısır uygarlığını oluşturan en önemli coğrafi oluşum da Nil nehridir.

Mısır’da kullanılan yazı sisteminin adı olmakla birlikte resim yazıdan türeyen başka yazı sistemleri de hiyeroglif olarak anılır. İlk başta bu türden yazı kutsal sayıldığı için Yunanca kutsal anlamına gelen “hiero” ve oyma ya da yazı anlamına gelen “glif” sözcüklerinin birleşiminden
oluşmuştur.

Mısır Mutfak Kültürü’nde kullanılmış olabilecek tarım ürünleri ile ilgili en önemli bilgilerse kazısı yapılan mezarlarda ortaya çıkarılan ve mezar içine sunu olarak bırakılmış bitki, yemek ve meyvelerin kömürleşmiş kalıntılarıdır. Değişik mezarlardan elde edilen bu tür bilgilere göre buğday, arpa, soğan, sarımsak, bakla, kuşkonmaz, mercimek, bezelye, nohut, karpuz, marul, radika, semizotu, enginar, kereviz, susam, hurma, incir, keçiboynuzu, elma ve nar gibi birçok meyve ve sebzenin bu mutfakta yer aldığını belirtmek olasıdır. Ayrıca, mutfakta baharat veya tat verici olarak kullanılmış olabilecek kişniş, anason, kimyon, dereotu, maydanoz, hardalotu, kekik, nane, tarçın gibi bitkilerin kalıntılarına da rastlanılmıştır.

İlk çanak çömlekler Uzak Doğu’da üretilmiştir.

Uzak Doğu uygarlıklarının ortaya çıkmasına neden olan da esas olarak pirinçtir.

Güney Çin hemen her şeyi tüketen mutfak kültürüne sahiptir.

Çok fazla silisyum içeren volkan lavlarının yeryüzene çıkarak aniden soğumasıyla oluşan camsı maddeye obsidiyen ya da volkan camı denir.

Soya Fasülyesi Batı'ya 17. yüzyılda ulaşmıştır.