Diş Buğdayı: Çocuğun ilk dişini kutlamak için yapılan diş buğdayı çocuğun dişlerinin sağlam olması, çabuk büyümesi dileğiyle aile arasında yapılır. Yapılan diş buğdayının içine boncuk veya yüzük gibi şeyler saklanır. Saklanan eşya kime çıkarsa çocuğa hediye alır. Diş buğdayı bir gece önce ıslatılan buğdayın şekerle karıştırılıp kayısı, üzüm, nar gibi meyvelerin eklenmesiyle yapılır.

Türk mutfak kültürüne özgü pilavlara örnek olarak, sade pilav, susuz pilav, yağsız pilav, bulgur pilavı, Luhum pilavı, Acem pilavı, düğün pilavı, şehriyeli pilav, kuskus pilavı, perde pilavı, bezelyeli pilav, Ali Paşa pilavı, nohutlu pirinç pilavı, mercimekli bulgur pilavı, kaburga pilavı, iç pilav, Özbek pilavı verilebilir.

Bol miktarda hurma, hem fırın, hem de tencerede pişen yemeklerde kullanılmak üzere kuru erik Mısır’dan; bal ve şerbetler Eâk, Boğdan ve Erdel’den

Ab-ı hayat diye adlandırılan içecek sudur. Doğru cevap B'dir.

Çeşitli malzemelerin şekerli suyla pişirilip taneleriyle ikram edilen içeceğe Hoşaf denir

Balkan mutfağı deyince akla ilk gelen genel olarak börek, baklava ve köfte çeşitleridir. Makedonya’da Türk mutfağından izler olarak söyleyebileceğimiz burek (börek),  yufka, tarana (tarhana), keşkek, kuskus, pilav, dolma, çobanska salata (çoban salata); Macaristan’da padlizsan (patlıcan), bamya, tyük (tavuk), tarhonya (tarhana); Romanya’da fasulye, ıspanak, kayısı, baklava, pastırma ve Bulgaristan’da musaka kartofi (patates musakka), küfteta (köfte), şişçeta (şiş kebap) gibi örnekler mevcuttur. Doğru cevap E'dir.

Yaşlı hayvanın kemik rengi beyazımsıdır.

Keşkek için buğdaylar haşlanır, diğer yemekler ocağa koyulur. Yemekler pişirilirken erkekler haşlanan buğdayları yençerler (döverler). Dövme işlemi ara ara su ilave edilerek ve düz tahta kürek yardımı ile yapılır. doğru cevap "B" seçeneğidir.

Doğru seçenek A'dır.

İstanbul’un ünlü meyhaneleri gedikli meyhanelere  “Selatin meyhane” de denirdi. Sultan Abdülaziz döneminden (1861-1876) sonra ruhsatnamede sultanın tuğrası olduğundan selatin meyhane sıfatı verilir. Gedik daha basit bir anlatımla sanat ve ticaretle uğraşabilme yetkisidir. Gedikli meyhaneler de resmî olarak izin verilmiş, çalışma ruhsatı olan meyhanelerdi. Meyhanelerden toplanan vergiler devletin vergi gelirleri arasında önemli bir yer tutardı. Gedik sistemi İstanbul’un fethinden II. Meşrutiyet’in ilanına kadar uygulanmıştır. Gedik sayısı sabit olduğundan, açıkta bir gedik yoksa meyhane açmak mümkün değildi. Gedikli meyhanelerin mülkiyeti babadan oğula geçerdi. B seçeneğinde bahsedilen , güvendikleri kişilere hizmet veren, gece içki satan meyhaneler koltuk meyhaneleridir. Bunlar  ruhsatı olmayan kaçak meyhanelerdi. Meyhaneden başka iş için alınmış gedikle dükkânı açar, gizli çalışır, gece kepenk indirip içki satarlardı.

Türk mutfak kültüründe meyveler, pek çok yiyeceğe ve içeceğe hammadde oluşturması, kurusunun, suyunun ve tazesinin çok çeşitli formlarda tüketilmesi nedeniyle önemli bir yer işgal eder. Meyvelerden reçel, marmelat gibi tatlı yiyecekler yapıldığı gibi meyve sularından pekmez, şıra, şurup, çeşitli sirkeler ve şaraplar da üretilir. Rakı sözcüğünün kökeni ile ilgili çeşitli tahminler yapılmakta ve kökleri çeşitli kültürlerin içerisindeki izlerde aranmaktadır. Rakı sözcüğü bazılarına göre Arapça kökenli bir sözcük olan arak sözcüğünden türemiştir. Bu görüş, sözcüğün Arapçada ter anlamına gelmesi ve damıtma işlemindeki damlamaya benzemesi iddiasına dayandırılmaktadır. Şurup, şerbet, kımız ve şarap damıtılmamış içkilerdir. Rakı ise damıtılarak yapılan bir içkidir.

Osmanlı mutfağında genel olarak haşlama, kavurma, ızgarada pişirme, tencerede pişirme gibi farklı birçok pişirme yöntemi kullanılmaktadır. Sade yağın yanında zeytinyağının kullanılmaya başlanması önemli bir değişikliktir. 19. yüzyılda salata, kızartma türleri, pilaki, deniz ürünlerinden yapılan yemekler ve dolma pişirilirken zeytinyağı tercih edilmiştir. Yemek yapım sürecini kolaylaştıran ve kısaltan salçanın kullanılmaya başlanması da bir diğer önemli değişikliktir. Domates ve salçanın yemek yapımında kullanımının yaygınlaşması ise yüzyılın ikinci yarısında gerçekleşmiştir. 19. yüzyıla ait bir diğer gelişme, bir kısmı önceden de bilinen, bir kısmı ise yeni veya farklılaşmış olan pişirme tekniklerinin yaygınlaşmasıdır. Bu yüzyılda kebap, yahni, külbastı ve kızartma olarak dört temel pişirme tekniğinden söz edilebilir.

Kadı hükümlerinde fermanlarda aşçıların uyması gereken kurallar da sıralanıyordu. Buna göre, kullandıkları araç, gereç, giysileri temiz ve bakımlı olmalı, yemekleri de çiğ ve tuzlu olmamalıydı. Kuzu kebabını önce haşlayıp sonra pişirmekten, kebabın yüzüne boya sürmekten, iç yağı kullanmak gibi ifadeler vardı.

Nişan: Nişan günü geldiğinde erkek tarafı kız tarafına tahin helvası ve kuru yemiş alır.

Düğünde geline özel yapılan ekmeğin gelinin başının üstünde kırılması iç anadolu da  yapılan bir gelenektir.

Geçmişte ve günümüzde turşu yapımında kullanıldığı gibi yemeklere de katıldığını bildiğimiz sirke, üzüm, incir gibi meyvelerin mayalandırılması ile elde edilir. Bal, su ve sirke ile yapılan sinkencebin denilen şerbet sirkenin içecek olarak nadir kullanımlarından biridir.  Doğru cevap D'dir.

Mutfak defterlerinde dane olarak adı geçen tahıl pirinçtir.