Siyah çay üretiminde kalitenin oluştuğu aşamaya fermantasyon yani oksidasyon adı verilir. 

Kımız içerik olarak %2 alkol, %0,5-1,5 laktik asit, %2-4 süt şekeri ve %2 yağdan oluşmakta ve tadı ekşimiş ayranı andırmaktadır. Bir tür süt ürünü olan kımızın önemli bir sofra tadı ve şifa olduğu, sadece kısrak sütünden yapılabileceği bilinmektedir. Buna ek olarak, kımızın “Uvız Kımız, Sarı Kımız, Tünemel Kımız, Karabalı Kımız, Sirge Kımız Cmyar Kımız” gibi türleri bulunduğu gibi burada verilen isimler dışında 25 ayrı türünün varlığı da kaynaklarda geçmektedir. 

Siyah çay demleme ve saklama sürecinde dikkat edilecek hususlar şu şekildedir; Çay bekletilmiş ya da daha önce kaynatılıp soğutulmuş suyla asla demlenmemelidir. Çay ideal içim için porselen demlikle demlenmelidir. Metal demlik kullanımından kaçınmak gerekir. Musluk suyu yerine damacana ya da arıtılmış su kullanmak önemlidir. Suyun taze ve yumuşak olması, mineral ve oksijen oranının zengin olması lezzeti artıracaktır. Ayrıca çay sıcak ve nemli yerlerde saklanmamalıdır. Bu bilgiler göz önüne alındığında çay demlenen suyun sert olması aranan bir özellik değildir.

Bira, arpa, buğday, pirinç, mısır gibi farklı hububatların maltlanması sonucu elde edilen şıranın şerbetçiotu ile kaynatılıp, soğutulduktan sonra alkol fermantasyonuna uğratılması ile elde edilir.

bozayı ilk bulan kişi Salsal Tatar’dır.

Mayşeleme; öğütülmüş olan maltın sıcak su ile ekstraksiyonu işi olarak tanımlanabilir.

İstanbul’da Vefa, Ankara’da Akman, Eskişehir’de Karakedi bozacıları Türkiye’de ünlü bozacılardır. Ayrıca paketler hâlinde üretim yapılan ve çeşitli marketlerde satışları gerçekleşen bozalar da bulunmaktadır.

İngiltere’nin ilk salepçi dükkânı 18. yüzyılın ilk yarısında açılırken aynı yüzyılın ortalarına doğru özellikle İngiltere ve Fransa’da salebin sabahları sıcak sıcak satıldığı görülmektedir. 

Malt yapılmasını 4 aşamada incelenebilir: 1.Hububatın saklanması, temizlenmesi ve sınıfara ayrılması; 2. Hububatın ıslatılması; 3. Hububatın çimlendirilmesi; 4. Kurutma- kavurma. 

Horoz Karası, Kilis yöresinde yetiştirilen ve taneleri koyu renkli ve tanence zengindir. Sarabı % 13-16 alkol ve litrede 6-8 gram asit içermektedir.

21 Ekim 1995 tarih ve 22440 sayılı Resmi Gazete’de,T ürk Gıda standardına göre Rakı yapımı yayınlanmıştır. 

Genel olarak yapım tekniği ve bileşimleri yönünden alkollü içecekler, Fermente Alkollü İçecekler ve Distile Alkollü İçecekler olmak üzere iki grupta incelenir.

Şarap, üzüm şırasının fermantasyonu ile elde edilen alkollü bir içki olarak tanımlanmaktadır. Başka meyvelerden veya şeker içeren farklı ürünlerden de fermantasyon yoluyla üretilse de, “şarap” denildiğinde sadece üzümden üretilen ürün akla gelmektedir. Diğerleri ise; kendi özel isimleriyle anılır: Elma şarabı (Cider), armut şarabı (Perry), portakal şarabı, dut şarabı vd.

Ayrıca bozanın, Hızır’ın bulup içtiği “Ab-ı Hayat” olduğu da rivayet edilmektedir. “Ab-ı Hayat’ın” bulunduğu yerin bilinmemesi, bozanın gece karanlıkta içilmesini gerektirir. 

Kahve ağacı, bol yağıs alan ve ortalama sıcaklığın 18-24°C arasında olduğu, don olaylarının görülmediği, iklim kuşağında yetişen kökboyasıgiller (rub­aceae) familyasından bir bitki türüdür. 

Votka Rus dilinde küçük su anlamına gelmektedir.

Şerbet, bitki, çiçek, meyve özleriyle bazı baharatların şeker ya da balla tatlandırılması ile elde edilen Osmanlılar döneminde oldukça fazla tüketilen ve İngiltere, Fransa ve İtalya’ya ihraç edilen geleneksel Türk içeceğidir.

Osmanlı İmparatorluğu’na bira 1839 yılında Batı’ya açılma sürecinde girmiştir. 

IV. Suyun istenilen nitelikte hazırlanması
III. Uygun ortamda su ve şekerin karıştırılarak şurup konsantresinin hazırlanması
II. Hazırlanan basit şurubun içerisine renk maddeleri, aroma maddeleri (esanslar), meyve suyu, kıvam vericiler, asitler ve kimyasal koruyucular ilave edilmesi Uygun ortamda su ve şekerin karıştırılarak şurup konsantresinin hazırlanması
VI. Bitmiş şurubun içine uygun oranlarda suyla karıştırarak seyreltilmesi
V. Soğuk şuruba belli miktarda CO2 enjekte edilmesi
I. Şişelenmesi

Dünyada miktar olarak, şarap üretiminde iki Avrupa ülkesi, Fransa ve İtalya sürekli rekabet hâlindedir.

OIV’nin Paris’te düzenlenen toplantısı dünyanın “en büyük şarap üreticisi” çekişmesine sahne olmuştur. Yapılan hesaplamalar sonucunda, Fransa bir yıl taşıdığı “en büyük şarap üreticisi” unvanını yeniden İtalya’ya devretmiştir.