Sivil toplum kuruluşlarının işlevleri arasında toplumsal kurumların, bütünleşme, istikrar, denge uzlaşı gibi nitelikleri öne çıkaran yaklaşım işlevselci yaklaşımdır. 

Eyler ve Giles (1999) ile Zlotkowski (1998) topluma hizmet eğitimini toplumsal gereksinmelerin belirlendiği, öğrencilerin ders içeriğine ilişkin bilişlerinin eylem temelli yansıtıldığı, yurttaşlık sorumluluklarının arttığı ve örgütlü hizmet etkinliklerinin gerçekleştirildiği kredili ve deneysel bir eğitim olarak tanımlamaktadırlar.

Modern devletin kökeni Batı Avrupa’da feodalitenin yıkılışı ile başlayan uluslaşma sürecine dayanır.
Yerel derebeylerin iktidarı kaybetmesi, kent soyluların güçlenerek iktidara aday olması, Fransız İhtilali,
Sanayi Devrimi ve ekonomik ve toplumsal dinamiklerin bu gelişmeler doğrultusunda şekillenmesi Batı
Avrupa’nın kendi dinamikleri içinde bugünkü modern devlet anlayışının başlangıcı olmuştur. Bu nedenle doğru cevap B seçeneğidir. 

Modern devletin kökeni Batı Avrupa’da feodalitenin yıkılışı ile başlayan uluslaşma sürecine dayanır.

Topluma hizmet eğitiminin akademik bilgi ve becerilerle toplumsal konular arasında uygulama ve etkinlik temelli kurduğu ilişkinin bir diğer temel sonucu ise öğrencilerin bireysel gelişime yönelik elde ettikleri kazanımlardır. Edinilen akademik bilgilerin farklı bilgi alanlarına uygulama düzeyinde uyarlanması, öğrencilerin özsaygılarını, öz yeterliliklerini, sorgulama ve eleştirel düşünme becerilerini geliştirmeye yönelik sağladığı katkılar bu kazanımlardan bazılarıdır. Bireysel kazanımlar şu başlıklar altında değerlendirilebilir;
-Topluma hizmet eğitimi öğrencilerin akademik ve sosyal düzeyde elde ettikleri kazanımları farklı farklı bilgi alanlarına uyarlamalarına yönelik fırsatlar sağlar.
-Topluma hizmet eğitimi öğrencilerde olumlu benlik algısının geliştirilmesine yönelik fırsatlar sunar.
-Topluma hizmet eğitimi öğrencilerin özsaygılarını geliştirmelerine yönelik fırsatlar sunar.
-Topluma hizmet eğitimi öğrencilerin öz yeterlik algılarının geliştirilmesine yönelik fırsatlar sunar.
-Topluma hizmet eğitimi öğrencilerin sorgulama ve eleştirel düşünme becerilerine katkı sağlar.

Dine gelince; Batı dillerinde din (religion) sözcüğü, köken itibariyle Latince ‘religio’dan gelmekte, “religio” da, Lucretius (M.Ö. 99 - M.Ö. 55) ve Cicero’nun (M.Ö. 106 - M.Ö. 43) verdikleri bilgilere göre ‘religare’ veya ‘religere’ kökünden gelmektedir. Religare anlamında (Lucretius) insanların din yoluyla Tanrı’ya ve birbirlerine bağlanmaları, ‘religere’ anlamında (Cicero) ise bir işi mükerreren ve dikkatlice yapmaları ve dolayısıyla sürekli yapılan ibâdet ve ayinler anlatılmak istenmektedir. Wilfred Cantwell Smith, Batı dillerinde dinin (religion) bugünkü anlamıyla din olarak kullanılması için bazı süreçlerden geçildiğini ve bugün itibariyle Batı ve Doğu dillerinde tekil biçiminde din ve çoğul halinde dinler olarak anlamlandırıldığını ifade etmektedir.

Topluma hizmet eğitiminin yukarıda ifade edilen üç bileşeni uygulamada bazı standartları gerektirir. Topluma hizmet eğitimin gerçekleşmesine yönelik standartlardan bazıları şu biçimde özetlenebilir (Deneyimsel Eğitim Ulusal Topluluğu, 1993):
- Toplumun gereksinmelerinin belli bir amaç doğrultusunda planlanan ve seçilen etkinliklerle daha iyi gerçekleştirilebilmesine yönelik toplumla ve toplumsal örgütlerle işbirliği yapılması.
- Eğitim sürecinde öğrenciler ve toplumsal paydaşlar öğrenme ortağı olarak kabul edilir. - - Hizmet etkinliğinden doğan etkileşimle öğrencilerin ve paydaşların karşılıklı öğrenmesi ve ortak kazanımlara sahip olması.
- Eğitim örgütleri ile toplum arasında daha işlevsel bir ilişki kurularak çözüm ve gelecek temelli işbirliği yapılması ve eğitim örgütü ve toplum arasındaki mesafenin azaltılması.
- Topluma hizmet etkinliğinin amaçlarının ve süreçlerinin belirlenmesi, etkinlik aşamalarının planlanması ve gerçekleştirilmesi sürecinde öğrencilerin yapılandırılmış, sorgulayan ve çözüm üreten bir bakış açısı kazanması.
- Toplumdaki bireylerin sorun ve gereksinmelerini ortak bir akılla daha etkili biçimde belirlemeye yönelik fırsatlar yaratılması.
- Toplumdaki farklı kesimlerin bireysel ve örgütlü katılımının sağlanması.
- Topluma hizmet eğitimi üniversitelerin, öğretim elemanlarının, öğrencilerin, toplumdaki bireylerin ve sivil toplum örgütlerinin birlikte ve eşit olarak karşılıklı yarar sağlayan bir işbirliği yapmaları ilkesi üzerine kurulur.

Öğrenciler toplumsal yarara ilişkin hizmet etkinliklerinin amaçları ve hedef kitlenin talep ve özelliklerini belirlerken içinde dezavantajlı grupların da yer aldığı toplumsal kesimleri tanırlar. Farklı toplumsal gruplar arasında özellikle farklı konularda sunulan hizmetlere erişime yönelik eşitsizlikler ve bu eşitsizliklerin giderilmesine yönelik öğrencilerin hizmet etkinlikleri sosyal adalet kavramına yönelik deneyimlerinin zenginleşmesine neden olur.

Vakıflar bir miktar mal ve mülkün gelirinin tamamen insanların yararına tahsis edilmesi amacıyla doğrultusunda çalışan kurumlardır. 

Sivil toplum kuruluşlarının sağlığa bu boyuttaki destek nedenleri şu biçimde özetlenebilir. Öncelikle daha sıkça yapılan hizmet koruyucu sağlık alanında eğitim programları hazırlanması ve eğitim programlarının yüz yüze ya da kitle iletişim araçlarından yararlanarak kitlelere ulaştırılmasıdır. Bu bağlamda Türk Yeşilay Cemiyeti, Türk Kızılayı, Türk Kalp Vakfı, Lösemili Çocuklar Vakfı, Türk Böbrek Vakfı, Türk Diyabet Vakfı gibi sivil toplum kuruluşları yaygın olanlardan kimileridir. TEMA ise çevreyi koruma amaçlı kurulmuş bir sivil toplum kuruluşudur.

Sivil topluma ilişkin kuramsal yaklaşımlarının tarihsel gelişim içinde dört farklı evre geçirdiği

görülmektedir. Bu yaklaşımlar klasik, modern, liberal ve toplumcu, güncel ve postmodern yaklaşım

biçimde sıralanabilir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Keynesyen Ekonomi ve Devlet: 1929 dünya ekonomik buhranı ile birlikte işsizlik başta olmak üzere birçok ekonomik ve sosyal sorun ortaya çıkmıştır. Keynes, ekonominin canlanması, tüketimin tekrar artması ve büyümenin başlaması için devletin ekonomiye bir seri müdahalesini içeren görüşleriyle sonuçları itibariyle devletin sosyal rollerini yeniden tanımlayan yeni bir yaklaşımı ileri sürmüştür.

Bu dönemde devletler hükümetleri aracılığıyla eğitim, sağlık, iş eğitimi başta olmak üzere, temel alt yapı yatırımları olarak kabul edilen yol, baraj ve demiryolları gibi kamu mal ve hizmetlerine yatırım yapmaya başlamıştır. Devletlerin ekonomik ve sosyal sorunların çözümlerine yönelik yeni rol ve işlevleri tanımlanmaya başlanmıştır.

Öğrencilerin toplum içinde farklı kesimlerin taleplerini tanımaları, farklı sosyal, kültürel ve ekonomik özelliklere sahip birey ve gruplardan oluşan toplumsal yapıdaki çoğulculuğu görmeleri önemlidir. Farklı toplumsal kesimlerin farklı özellik ve taleplerine karşın ortak kültür, tarihsel geçmiş, normlar ve değerlerle birlikte yurttaş hakları çerçevesinde yaşadıklarını fark etmeleri öğrencilerde bütüncül bir demokratik anlayışın gelişmesine yönelik katkı sağlar.

İnsanın dünya hayatını sahiplenmesinde ve huzur arayışı içerisine girmesinde dinin anlamlandırma işlevi ön plana çıkmaktadır. 

İnsanlık tarihi makro bir bakış açısıyla incelendiğinde sosyo-ekonomik bakımdan üç aşama geçirdiği söylenebilir: Birincisi ağırlıklı olarak toprak ve tarıma dayalı avcı-toplayıcı dönemdir. İkincisi sanayi devrimine kitle üretimi, kitle dağıtımı, kitle tüketimi ve kitle eğitiminin egemen olduğu endüstriyel gelişim evresidir. Üçüncü aşama ise iletişim-bilişim teknolojisinin geliştiği bilgi toplumunun oluşageldiği, ulusal devletin rolünün dönüştüğü ve demokrasinin sürekli geliştiği süper sanayi toplumudur. Doğru cevap B şıkkıdır.

Sosyal sermayenin geliştirilmesine yönelik hem öğrenciye hem de topluma birtakım fırsatlar sunulur. Bunlar arasında topluma yönelik fırsatlar şöyledir: 

• Toplumsal sistem içinde dezavantajlı gruplar olarak tanımlanabilecek ve sosyal sermayenin bir
  parçası olan yoksul, yaşlı, hasta ve engellilere yönelik gerçekleştirilecek projeler bu kesimlere ve
  toplumun sosyal sermayesine katkı sağlar.
• Yoksulluk ve diğer nedenlerle kamusal hizmetlerden yeterince veya hiç yararlanamayan
  kesimlere yönelik gerçekleştirilecek projeler sosyal sermayenin niteliğini arttırır.
• Kamusal eğitim hizmeti içinde dezavantajlı grup olarak tanımlanabilecek yoksul ve engelli
  öğrencilerin gelişime yönelik projeler sosyal sermayenin geliştirilmesine katkı sunar.
• Topluma hizmet etkinlikleriyle toplumda var olan insani, sosyal, kültürel, milli ve manevi
  değerlerin sistemdeki bireyselleşme ya da diğer nedenlerle erozyona uğraması veya yaşam
  pratiklerindeki anlamını kaybetmesinden doğan sosyal zaaf ve sorunlara yönelik çözüm ve
  müdahale stratejileri üretilir. Paylaşılan değerlerin etkinlik temelinde hayata geçirilmesi sosyal
  sermayeye katkı sağlar.
• Topluma hizmet etkinlikleriyle paylaşılan değerler bağlamında amaçlı ve örgütlü ilişki ağları
  yeniden üretilir. Paylaşılan değerler, sahip olunan bireysel bilgi, beceri ve tutumlar bu ilişki
  ağları üzerinden paylaşılır ve ortak toplumsal bir kimlik ve anlam olarak yeniden üretilir.

Bu fırsatlar I ve III'te yer aldığından doğru cevap A şıkkıdır. 

Freire (1998) ve Giroux (1997)’a göre eleştirel eğitim kuramının özelliklerinden bazıları şu biçimde sıralanabilir: Toplumsal yapıda güç, bilgi ve bilginin üretimiyle ilişkilidir, bu anlamıyla eğitim sadece bilginin üretimi ve kazanılmasının ötesinde gücü kazanma ve meşrulaştırmaya yönelik politik bir anlam taşır, okul ve öğretmen toplumla, toplumsal sorunlarla ilgilidir ve öğrencilere sorun çözme yöntemini temel alarak toplumsal sorunlara yönelik bir bilinç kazandırır, öğrencilerin sorgulamadan depoladıkları bilgilerin kazanıldığı eğitim Freire tarafından “bankacı eğitim” olarak adlandırılır.

Sivil toplum kuruluşlarının sosyo-ekonomik etkinliklere ilişkin topluma hizmet boyutlu çalışmaları şu biçimde özetlenebilir:
- Kitle iletişim araçları yardımıyla halkın ekonomik gelişme, tutumluluk ve sosyal dayanışma konularında bilinçlendirilmesi,
- Ekonomik gelişme, tutumluluk ve sosyal dayanışma konularında çalışanlar ile halkın yaygın ve hizmet içi eğitim etkinlikleriyle eğitilmesi,
- İşsizliğin azaltılması için meslek kazandırma kurslarının düzenlenmesi ve meslek edindirme kurslarının mali olarak desteklenmesi,
- Ekonomik gelişme, tutumluluk, sosyal dayanışma ve işsizliği önleme konularında çalışan kurumlara mali destek sağlanması,
- Ekonomik gelişme, tutumluluk ve sosyal dayanışma konularına ilişkin kamuoyu oluşturulması,
- Ekonomik gelişme, tutumluluk, sosyal dayanışma ve işsizliği önleme konularında politikaların oluşturulmasında baskı grubu işlevi görme,
- Ekonomik gelişme, tutumluluk, sosyal dayanışma ve işsizliği önleme konularında ilgili kurumları kurarak, devlet ve kamu otoritesi dışında “özerk-demokratik” üçüncü sektör türü oluşumlara olanak sağlanması,
- Proje geliştirerek siyaset, demokrasi, insan ve kadın haklarına ilişkin kamu politikalarının geliştirilmesi ya da değiştirilmesinin sağlanması,
- Hemşehri dernekleri dışında örgütlenmeler oluşturarak sosyal yaşamda “toplumsal birleştirici ve objektif” bakış ve referans çerçeveleri geliştirilmesinin sağlanılmasına çalışılması,
- İstihdamın geliştirilmesine yönelik projeler geliştirilmesi ya da projelere katkı sağlanması ve mikro finansman olanaklarının geliştirilmesi.

Başlangıçta devletlerin ekonomik pazarla ilişkilerini yeniden düzenleyen ve neo-liberalizm olarak adlandırılan ekonomi politikaları, daha sonra sosyal refah devletinin tüm işlev ve rollerini de etkilemiştir. Neo-liberalizm basitçe sosyal refah devletinin eğitim, sağlık ve sosyal güvenlik gibi asli görev alanlarına bütçeden aktardığı kaynakların azaltılarak, finansmanın ve yatırımların özel sektör tarafından yapıldığı bir ekonomi politikasıdır. Neo-liberalizmin en önemli sonucu sosyal devletin sorumluluk alanları olarak tanımlanan eğitim, sağlık ve sosyal güvenlik alanında yürüttüğü hizmetlerin özelleştirilmesidir. İngiltere’de Margaret Thatcher ve Birleşik Devletlerde Ronald Reagan ile başlayan bu politikalar zamanla dünya genelinde yayılarak sosyal refah devletinin rol, işlev ve hizmet sunum biçimlerini kökten değiştirmiştir.

Putnam’a göre sosyal sermayenin yaratılmasında toplum belirleyicidir. Özellikle sivil toplum örgütleri, sendikalar, dinsel gruplar sosyal sermayenin üretilmesinde ve paylaşılmasında esastır. Sosyal sermaye ağlar üzerinden yaratılan, bireylerin katılımıyla kazanılan ve genişleyen bir olgudur (Aydemir, 2011). Doğru cevap B'dir.