Orta Çağ mutfağı kavramı 13. ve 15. yüzyıllar arası Hıristiyan Avrupa’da yazıya dökülen mutfak kültürünü fade eder. 

Amerika’nın keşfiyle Avrupa yeni gıda ürünleriyle tanışmıştır. 16. ve 17. yüzyıllarda Amerika menşeli domates, biber, fasulye, mısır, patates, kakao gibi yeni gıdalar Avrupa, Asya ve Afrika’da yaygınlaşmaya başlamıştır.

Tahıllar ve sebzeler fakirler tarafında tüketilirken kırmızı et ve av etleri soylular tarafından tüketilmiştir.

Baharat ve şeker bu ürünlere örnektir.

Bu dönemde buğday, arpa, yulaf, karabuğday ve çavdar gibi tahıllar en çok ekmek yapımında kullanılmaktaydı. 

'Trencher', çavdar veya yulaf unuyla hazırlanan siyah ekmektir ve bu dönemde tabak işlevi gören yemek servisi olarak zengin sınıf tarafından kullanılmıştır.

'Porridge' günümüz mutfaklarında bulamaç olarak bilinen bir yiyecektir.

Lahana, pırasa, ıspanak, bakla, bezelye, soğan, sarımsak ve havuç gibi sebzeler bu dönemde fakir halkın en kolay ulaşıp tüketebildiği ürünler arasında yer almaktaydı.

Orta çağ Avrupasındaki karakteristik şölen yemekleri baharatlar kullanılarak hazırlanır; badem, Şam fıstığı, kuş üzümü, kuru erik, hurma gibi kuru meyvelerin ilavesiyle pişirilirdi.

Hollanda’nın Edam  peyniri, İtalyan Parmesan  ve Fransız Brie  peynirleri günümüzde de en çok rağbet gören peynir çeşitlerindendir.

Tereyağı, domuz yağı, iç yağı, zeytinyağı ve ceviz yağı bu dönemde yemek pişirmede kullanıldığı bilinen yağlardır.

Antik Yunan medeniyetinden miras alınan deniz ürünleri, şarap ve zeytinyağı tüketimi, Roma'dan alınan baharatla hazırlanmış yemekler ve Ortodoks kilisesinin öğretileri temel olarak Bizans mutfağını oluşturan öğelerdir.

Hipokrat kişilerin mizaçlarına göre mevsimlere uygun yiyecekler belirlemiştir.

Doğu’dan gelen ticaret yollarının durağı olan Konstantinopolis kentinde Orta Çağ Arap mutfağında kullanılan yeni gıda maddeleri kabul görmüştür.

Şarap ve diğer alkol içeren fermente içecekler, domuz eti, İslami şartlara uygun kesilmeyen hayvanların eti, herhangi bir şekilde boğulan, darbe ile vurularak öldürülmüş olan hayvanların eti, yırtıcı hayvanların eti.

Abbasi döneminde Orta Çağ Arap mutfağı en parlak dönemini yaşamıştır.

Kitabü’t-Tabih

Abbasi mutfağı, İran mutfak kültüründen yüksek derecede etkilenmiştir.

'Biryan', Anadolu Selçuklu mutfağında koyun, kuzu eti, kümes hayvanı ve av kuşlarıyla hazırlanan kebaplara verilen isimdir.

Domates 16. yüzyılda önce İspanya’ya ve oradan da İtalya’ya gelmiş, Osmanlı topraklarına da 18. yüzyılda ulaşmıştır.