Ülkelerin sahip oldukları kaynakların farklılığı,
coğrafi şartların değişkenlik göstermesi ve temel geçim
kaynaklarının yöreden yöreye bile çeşitlilik göstermesi;
ülke mutfaklarının farklılaşması konusunda yeterli
sebeplerdir.

Tüketicilerde meydana gelen beklenti değişimleri,
farklı tatlar konusunda merak duygusunun oluşması ve
yeme içme kültürlerinin giderek değer kazanması gibi
birçok unsur yeme içme kültürlerini tanımaya yönelik
turizm hareketlerinin oluşmasını sağlamıştır. Böylelikle
çeşitli tur programları oluşturulmuş ve gastronomi turizmi
adı altında birçok farklı destinasyon merkezleri
oluşturulmuştur.

Arnavut, Boşnak, Bulgar, Hırvat, Karadağ,
Kosova, Makedon, Rumen, Sırp, Sloven ve Yunan mutfağı
Balkan mutfağı olarak akla gelmektedir.

İngiltere, Birleşik Krallık’ı meydana getiren dört
ülkeden en büyük ve merkezi olan ülkedir. Avrupa’nın
batısında, Büyük Britanya Adası’nda bulunmaktadır.

İngiltere’nin bilinen ilk yerlileri Keltlerdir.

İngiltere’nin bilinen ilk yerlileri Keltlerdir.
Romalılar, Batı Avrupa’yı istila ederken İngiltere’yi de
fethedip (MS 1. yüzyıl) adaya “Britania” adı verilmiştir.
Roma egemenliğinin dört yüzyıl sürmesine karşın ülke bu
durumdan fazla etkilenmemiştir. 5. yüzyıldan itibaren
Anglus ve Sakson halklarının karışımından oluşmuş
Anglosakson akınları, Keltleri kuzeydeki (İskoçya) ve
batıdaki (Galler) dağlık yörelere göç etmek zorunda
bırakmıştır. Bu göçler sonrasında İngiltere büyük ölçüde
Anglosakson kültürü etkisine girmiştir. Anglosaksonlar 6
ve 7. yüzyıllarda birbirine rakip küçük krallıklar
kurmuşlardır. 8. yüzyılda Roma İmparatorluğu ve
İrlanda’nın etkisiyle Hristiyanlık din olarak kabul
edilmiştir. 795’te başlayan İskandinav istilası 11. yüzyılın
başına kadar birkaç defa tekrarlanmış, Danimarkalı Büyük
Knud, Büyük Britanya Adası’nı tamamen istila etmiştir.
Anglosakson hanedanından Edward (1042-1066)
İngiltere’nin bağımsızlığını sağlamıştır. İngiltere Krallığı
ile Fransa Krallığı uzun süren savaşlar yapmışlardır.
Bunların en önemlisi 1337–1453 seneleri arasında süren
Yüzyıl Savaşları’dır. Tudor Hanedanı döneminde İngiltere
Krallığı güçlenerek İskoçya’yı geride bırakmış, Tudor
Hanedanı’ndan VII. Henry ve VIII. Henry (1458-1541),
parlamentoyu kullanarak ülkede düzen ve birliği
sağlamlaştırıp krallık otoritesinin halkın kabullenmesi
sağlanmıştır. İskoçya ve İngiltere onuncu yüzyıldan beri
ayrı birer krallık olarak var olmuştur. Galler, 1284 yılından
bu yana İngilizlerin kontrolü altında kalmış, 1536 yılında
İngiltere Krallığı’nın bir parçası hâline gelmiştir. 1707
yılına kadar İngiltere ve İskoçya ayrı birer krallıklar olup
bu tarihten itibaren Büyük Britanya Krallığı olarak kalıcı
bir birliği kabul etmişlerdir. 1800’lü yıllara gelindiğinde
Büyük Britanya Krallığı, İngiltere ve İrlanda’dan
oluşmaktadır. 1922 yılında ise İrlanda bağımsızlığını
kazanmıştır.

Balkanlar’ın ise ilk sakinleri birçok kaynakta
bugünkü Arnavutların atası olarak kabul edilen İlliryalılar
ve Trakyalılardır. Rumen ulusunun ataları, Trakyalıların bir
kolu olan Daçyalılardır. Yunanlıların ataları Helenler iken;
Sırp, Hırvat, Sloven, Boşnak ve bir görü- şe göre Makedon
ve Bulgarların ataları Slavlardır. Osmanlı’dan önce
Balkanlar’ı da içine alan büyük medeniyetler kurulmuştur.

Bugünkü Avrupa’nın da düşünsel temellerini
oluş- turan Yunan Medeniyeti, Roma ve Bizans
İmparatorlukları bölgede uzun yıllar hüküm sürmüşlerdir.
Sırp, Bulgar, Hırvat ve Boşnaklar ise değişik zamanlarda
devletler kurmuş olmakla birlikte bu devletler yüz ölçümü
olarak Balkan coğrafyasının dışına taşamamış ve kısa
ömürlü olmuşlardır. Bir Hint-Avrupa halkı olan Slavlar, 6
ve 7. yüzyıllarda Tuna sınırını geçip Balkan
Yarımadası’nın büyük bir kısmını işgal etmişlerdir. Daha
önceki işgalcilerin birçoğundan farklı olarak Slavlar, işgal
ettikleri topraklara yerleşip köylülüğe başlayarak, Bulgar,
Hırvat, Sırp ve Sloven Ortaçağ devletlerinin temelini
atmışlardır. 9. yüzyılda Slav halkları Ortodoksluğu kabul
etmişlerdir. Batı Balkan Devletleri olarak anılan, Hırvat ve
Sloven toplumlar Katolik inancını benimsemişlerdir.
Boşnaklar ise ne Ortodoks ne de Katolik mezhebini
benimsemişlerdir. Dönem dönem Katolik inancını
benimsemeleri yönünde büyük baskılara maruz kalsalar da
mezheplerinden (Bogomil mezhebi) vazgeçmemişlerdir.
Balkanlar üzerine Osmanlı fetihleri başladığında bölgede
istikrarsız bir Bizans, Sırp ve Macar Devletleri
bulunmaktaydı. Bugünkü modern devletlerin temelleri o
yıllarda (14. Yüzyıl) atılmıştı. Bölgede ya bağımsız ya da
özerk bir şekilde yer almışlardır. Osmanlı, fetihleri sonucu
ilk olarak Edirne ve sırasıyla, Bulgaristan, Makedonya ve
Güney Sırbistan’ı topraklarına dâhil etmiştir. Daha sonra
Bosna ve Hersek alınmıştır. 15. Yüzyılda Yunanistan’ın bir
kısmı daha sonra tamamı Osmanlı Devleti’nin bir parçası
haline gelmiştir. 1526 yılında Macaristan’ın büyük bir
kısmı ve 1676 yılında Lehistan alınmıştır. 1830 yılında
Yunanistan Osmanlı İmparatorluğundan ayrılarak
bağımsızlığını ilan etmiştir.

Osmanlı’dan ayrılan Balkan ülkeleri; Arnavutluk
(Ayrılma Tarihi 1913), Romanya (A.T.: 1878), Bulgaristan
(A.T.: 1908), Yunanistan (A.T.: 1830)’dur.

Yugoslavya’dan ayrılan Balkan ülkeleri;
Slovenya, Hırvatistan, Makedonya (A.T.: 1991), Bosna
(A.T.: 1992)’dır.

Sırbistan’dan ayrılan Balkan ülkeleri; Karadağ
(A.T.: 2006) ve tek taraflı olarak Kosova (A.T.: 2008)’ dır.

İngiltere, Büyük Britanya Adası’nın merkezi
olarak kabul edilir ve üçte ikisini kaplamaktadır. Kuzeyde
İskoçya, Batıda Galler ile komşudur. Britanya
Takımadaları’nda Avrupa Kıtası’na en yakın olan ülkedir.
Fransa’dan en dar kısmı 52 km genişliğinde olan Manş
Denizi ile ayrılmaktadır. Manş Tüneli, ülkeyi Avrupa
Kıtası’na bağlamakta olup Fransa- İngiltere sınırı, kanalın
tam ortasından geçer.

İngiltere’nin iklimi değişken bir yapıya sahiptir ve
kışlar yumuşak, yazlar serin geçmektedir. “GulfStream”
sıcak su akıntısı iklim üzerinde etkilidir.

Londra, Manchester, Birmingham, Leeds,
Liverpool, Newcastle, Sheffield, Bristol, Coventry,
Leicester, Nottingham ve Hull bu bazda önemli
kentlerdendir.

İngiltere’nin en büyük doğal limanı merkezi
güney kıyıda yer alan Poole’dür. Bu limanın,
Avustralya’daki Sydney’den sonra dünyanın en büyük
ikinci doğal limanı olduğu iddia edilmektedir.

Sülün, incir, ceviz, dut, kestane, pırasa, soğan,
marul, şalgam gibi yeni gıdalar bu süreçte elde edilmiştir.
Aynı zamanda Romalılar yarı haşlanmış ve sosla pişirilmiş
karışık tavuk ve et yemeklerini üretmişlerdir.

Karanlık Çağ diye adlandırılan dönemde insanlar
çok açlık çekmiştir. Oruç sıradanlaşmış, et, tavuk,
hayvansal yağlar, yumurta ve süt ürünleri yok denecek
kadar azalmıştır. Norman istilası sonrası, toplumsal
hiyerarşi gıda yoluyla belirlenmiştir. Dönemin
aristokratlarının öğünleri, yüksek protein içeren besinlere
dayanmaktadır ve toprak büyüklüğü aristokratların
statüsünü belirlemektedir. Baharatlar çok kıt ve pahalı
olduğu için sadece zenginler tarafından tüketilmektedir.
İnsanların tüm öğünlerinin en önemli hammaddesini ekmek
oluşturmaktadır. Çeşitli bitkiler yaygın olarak
yetiştirilmektedir. Lahana, pırasa, havuç, erik, armut, kiraz
ve çeşitli meyveler bu bitkiler arasında sayılabilir. Ayrıca
yağ olarak tereyağı, tatlandırıcı olarak bal kullanılmaktadır.

Balkanlar, güneybatıda Adriyatik Denizi ve İyon
Denizi; güneyde Akdeniz; güneydoğuda Ege Denizi,
Marmara Denizi; doğuda Karadeniz ile çevrili bir
yarımadadır. Kuzey sınırlarını Tuna, Sava ve Kupa
nehirleri oluşturmaktadır. Kuzeybatıdan (Trieste Körfezi)
güneye ve doğuya dek olan bölge sınırları denizlerle
çevrilidir. Etrafında Adriyatik, İyon Denizi, Akdeniz, Ege
Denizi, Çanakkale Boğazı, Marmara Denizi, İstanbul
Boğazı, Karadeniz yer almaktadır. Karadeniz kıyılarında,
Tuna’nın döküldüğü yerden Tuna boyunca kuzey sınır
Belgrad’a ulaşır. Balkanlar’ın veya coğrafi adla Balkan
Yarımadası’nın doğu, güney ve batı sınırları hakkında
mevcut görüş birliğine rağmen, kuzey sınırları tartışmalıdır.
Bazı coğrafyacılar kuzey sınırını Tuna ve Drava Nehirleri
olarak kabul ederken, bazıları da sınırın Karpat Dağları’nın
doğusundan geçtiğini iddia etmektedir. Balkan
Yarımadası’nın kıyıları, Akdeniz sistemine dahil olan altı
denize açılmaktadır.

Balkanlar’da muhitlerin coğrafi yapısına bağlı
olarak iklimde de değişiklikler görülmektedir. Adriyatik ve
Ege kıyılarında Akdeniz iklimi hakimdir. Karadeniz
kıyılarında iklim, nemli subtropikal ve ılıman okyanus
tipindedir. İç kesimlerde ise nemli kıtasal iklim
görülmektedir. Yarımadanın kuzeyi ile dağlık alanlarda
kışlar soğuk ve karlı, yazlar sıcak ve kurudur. Güney
kesimlerde kışları iklim hafiftir. Nemli kıtasal iklim,
Slovenya geneli, Kuzey Hırvatistan, Bosna-Hersek,
Arnavutluk içleri, Kuzey Karadağ, Kosova, Makedonya,
Bulgaristan, Sırbistan ve Romanya’da görülmektedir. Geri
kalan ve yaygın olmayan iklim tipleri olan nemli
subtropikal iklim ve okyanus iklimi, Bulgaristan’ın
Karadeniz kıyılarında ve Türkiye’de görülmektedir.
Akdeniz iklimi, Slovenya kıyılarında, Güney Hırvatistan,
Arnavutluk kıyı kesiminde, Yunanistan’da, Güney
Karadağ’da ve Türkiye’nin Ege kıyılarında görülmektedir.

İngiltere, Birleşik Krallık’ı meydana getiren dört ülkeden en büyük ve merkezi olan ülkedir. Avrupa’nın batısında, Büyük Britanya Adası’nda bulunmaktadır. İngiltere’nin bilinen ilk yerlileri Keltlerdir. Romalılar, Batı Avrupa’yı istila ederken İngiltere’yi de fethedip (MS 1. yüzyıl) adaya “Britania” adı verilmiştir. Roma egemenliğinin dört yüzyıl sürmesine karşın ülke bu durumdan fazla etkilenmemiştir. 5. yüzyıldan itibaren Anglus ve Sakson halklarının karışımından oluşmuş Anglosakson akınları, Keltleri kuzeydeki (İskoçya) ve batıdaki (Galler) dağlık yörelere göç etmek zorunda bırakmıştır. Bu göçler sonrasında İngiltere büyük ölçüde Anglosakson kültürü etkisine girmiştir. Anglosaksonlar 6 ve 7. yüzyıllarda birbirine rakip küçük krallıklar kurmuşlardır. 8. yüzyılda Roma İmparatorluğu ve İrlanda’nın etkisiyle Hristiyanlık din olarak kabul edilmiştir. 795’te başlayan İskandinav istilası 11. yüzyılın başına kadar birkaç defa tekrarlanmış, Danimarkalı Büyük Knud, Büyük Britanya Adası’nı tamamen istila etmiştir. Anglosakson hanedanından Edward (1042- 1066) İngiltere’nin bağımsızlığını sağlamıştır. İngiltere Krallığı ile Fransa Krallığı uzun süren savaşlar yapmışlardır. Bunların en önemlisi 1337–1453 seneleri arasında süren Yüzyıl Savaşları’dır. Tudor Hanedanı döneminde İngiltere Krallığı güçlenerek İskoçya’yı geride bırakmış, Tudor Hanedanı’ndan VII. Henry ve VIII. Henry (1458-1541), parlamentoyu kullanarak ülkede düzen ve birliği sağlamlaştırıp krallık otoritesini halkın kabullenmesini sağlanmıştır. İskoçya ve İngiltere onuncu yüzyıldan beri ayrı birer krallık olarak var olmuştur. Galler, 1284 yılından bu yana İngilizlerin kontrolü altında kalmış, 1536 yılında İngiltere Krallığı’nın bir parçası hâline gelmiştir. 1707 yılına kadar İngiltere ve İskoçya ayrı birer krallıklar olup bu tarihten itibaren Büyük Britanya Krallığı olarak kalıcı bir birliği kabul etmişlerdir. 1800’lü yıllara gelindiğinde Büyük Britanya Krallığı, İngiltere ve İrlanda’dan oluşmaktadır. 1922 yılında ise İrlanda bağımsızlığını kazanmıştır. Birleşik Krallık on dokuzuncu yüzyılda, endüstriyel ve deniz gücü baskın hâle gelmiş ve mülkiyet, özgürlük, kapitalizm gibi batılı fikirlerin geliştirilmesinde öncü bir rol oynamıştır. Parlamenter demokrasinin yanı sıra, edebiyat ve bilim alanında da gelişmelere sahne olmuştur.

Balkanlar’ın ise ilk sakinleri birçok kaynakta bugünkü Arnavutların atası olarak kabul edilen İlliryalılar ve Trakyalılardır. Rumen ulusunun ataları, Trakyalıların bir kolu olan Daçyalılardır. Yunanlıların ataları Helenler iken; Sırp, Hırvat, Sloven, Boşnak ve bir görüşe göre Makedon ve Bulgarların ataları Slavlardır. Osmanlı’dan önce Balkanlar’ı da içine alan büyük medeniyetler kurulmuştur. Bugünkü Avrupa’nın da düşünsel temellerini oluşturan Yunan Medeniyeti, Roma ve Bizans İmparatorlukları bölgede uzun yıllar hüküm sürmüşlerdir. Sırp, Bulgar, Hırvat ve Boşnaklar ise değişik zamanlarda devletler kurmuş olmakla birlikte bu devletler yüz ölçümü olarak Balkan coğrafyasının dışına taşamamış ve kısa ömürlü olmuşlardır. Bir Hint-Avrupa halkı olan Slavlar, 6 ve 7. yüzyıllarda Tuna sınırını geçip Balkan Yarımadası’nın büyük bir kısmını işgal etmişlerdir. Daha önceki işgalcilerin birçoğundan farklı olarak Slavlar, işgal ettikleri topraklara yerleşip köylülüğe başlayarak, Bulgar, Hırvat, Sırp ve Sloven Ortaçağ devletlerinin temelini atmışlardır. 9. yüzyılda Slav halkları Ortodoksluğu kabul etmişlerdir. Batı Balkan Devletleri olarak anılan, Hırvat ve Sloven toplumlar Katolik inancını benimsemişlerdir. Boşnaklar ise ne Ortodoks ne de Katolik mezhebini benimsemişlerdir. Dönem dönem Katolik inancını benimsemeleri yönünde büyük baskılara maruz kalsalar da mezheplerinden (Bogomil mezhebi) vazgeçmemişlerdir. Balkanlar üzerine Osmanlı fetihleri başladığında bölgede istikrarsız bir Bizans, Sırp ve Macar Devletleri bulunmaktaydı. Bugünkü modern devletlerin temelleri o yıllarda (14. Yüzyıl) atılmıştı. Bölgede ya bağımsız ya da özerk bir şekilde yer almışlardır. Osmanlı, fetihleri sonucu ilk olarak Edirne ve sırasıyla, Bulgaristan, Makedonya ve Güney Sırbistan’ı topraklarına dâhil etmiştir. Daha sonra Bosna ve Hersek alınmıştır. 15. Yüzyılda Yunanistan’ın bir kısmı daha sonra tamamı Osmanlı Devleti’nin bir parçası haline gelmiştir. 1526 yılında Macaristan’ın büyük bir kısmı ve 1676 yılında Lehistan alınmıştır. 1830 yılında Yunanistan Osmanlı İmparatorluğundan ayrılarak bağımsızlığını ilan etmiştir. Diğer balkan ülkeleri de zamanla bağımsızlıklarını ilan etmişlerdir.

Günümüzdeki Balkan ülkeleri; Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Makedonya, Bosna, Karadağ, Kosova, Romanya, Bulgaristan ve Yunanistandır. Arnavutluk 1913 yılında Osmanlı’dan; Slovenya, Hırvatistan ve Makedonya 1991 yılında Yugoslavya’dan; Bosna 1992 yılında Yugoslavya’dan; Karadağ 2006 yılında Sırbistan’dan; Kosova 2008 yılında Sırbistan’dan; Romanya 1878 yılında Osmanlı’dan; Bulgaristan 1908 yılında Osmanlı’dan; Yunanistan 1830 yılında Osmanlı’dan ayrılmıştır.

İngiltere’nin iklimi değişken bir yapıya sahiptir ve kışlar yumuşak, yazlar serin geçmektedir. “GulfStream” sıcak su akıntısı iklim üzerinde etkilidir.

İngiltere’nin en büyük doğal limanı merkezi güney kıyıda yer alan Poole’dür. Bu limanın, Avustralya’daki Sydney’den sonra dünyanın en büyük ikinci doğal limanı olduğu iddia edilmektedir.

17. yüzyıla kadar etkileri devam eden, maddeleri birbirine karıştırıp, değiştirmeye çalışana simyacı, insanların yaptıkları çalışmalara ve verilen genel ada simya veya alşimi denir. Simya ile en az 2500 yıldır uğraşıldığı bilinmektedir. Simya ile ilk olarak Mezopotamya, Eski Mısır, İran, Hindistan ve Çin’de uğraşılmıştır. Klasik Yunan döneminde Yunanistan’da, Roma İmparatorluğu’nun hüküm sürdüğü coğrafyada, önemli İslam başkentlerinde ve daha sonra 19. yüzyıla kadar Avrupa’da simyaya ilgi duyulmuştur.

Balkanlar’da muhitlerin coğrafi yapısına bağlı olarak iklimde de değişiklikler görülmektedir. Adriyatik ve Ege kıyılarında Akdeniz iklimi hakimdir. Karadeniz kıyılarında iklim, nemli subtropikal ve ılıman okyanus tipindedir. İç kesimlerde ise nemli kıtasal iklim görülmektedir. Yarımadanın kuzeyi ile dağlık alanlarda kışlar soğuk ve karlı, yazlar sıcak ve kurudur. Güney kesimlerde kışları iklim hafiftir. Nemli kıtasal iklim, Slovenya geneli, Kuzey Hırvatistan, Bosna-Hersek, Arnavutluk içleri, Kuzey Karadağ, Kosova, Makedonya, Bulgaristan, Sırbistan ve Romanya’da görülmektedir. Geri kalan ve yaygın olmayan iklim tipleri olan nemli subtropikal iklim ve okyanus iklimi, Bulgaristan’ın Karadeniz kıyılarında ve Türkiye’de görülmektedir. Akdeniz iklimi, Slovenya kıyılarında, Güney Hırvatistan, Arnavutluk kıyı kesiminde, Yunanistan’da, Güney Karadağ’da ve Türkiye’nin Ege kıyılarında görülmektedir.

İngiliz sofra kuralları kültür içinde üzerinde durulması gereken konulardan birisidir. Nezaket gereği, misafir olarak gidilen yerde, ev sahibi yemeğe başlamadan kimse yemeğe başlamaz. Meyve, ekmek gibi yiyecekler elle yenilebilir. Ancak ekmek önce yenilebilecek şekilde küçük parçalara bölünür. Yemek, ağız tamamen açık şekilde yenmez. Kaşığın ağza paralel olarak tutulmasına dikkat edilir. Masada kullanılan peçeteyle burun silinmez. Kucağa serilen peçete, lavaboya gitmek için kalkıldığı zaman masaya değil, sandalyeye bırakılır. Yemek esnasında çalan telefona cevap verilmez. Yemek sonunda kullanılan çatal, bıçak ve kaşık masaya geri konmaz, tabak içinde tutulur.

Son yıllarda İngiltere’de iki nedenden dolayı tam bir yemek devrimi yaşanmaktadır. Bu nedenlerden ilki, önde gelen besin uzmanları, şefler ve medya tarafından yol gösterilen aynı zamanda hükümetin sağlık farkındalığı kampanyası ile desteklenen sağlıklı yemeğe doğru gerçek bir yönlenme olmasıdır. İkincisi, turizm ve göçmenlik sayesinde insanların uluslararası mutfağı keşfetmeleridir. 

Balkan ülkeleri mutfağını oluşturan Balkanlardaki mutfak kültürleri Arnavut Mutfağı, Boşnak Mutfağı, Bulgar Mutfağı, Hırvat Mutfağı, Karadağ Mutfağı, Kosova Mutfağı, Makedon Mutfağı, Rumen Mutfağı, Sırp Mutfağı, Sloven Mutfağı ve Yunan Mutfağı olarak sıralanmaktadır.

Hırvat mutfağı yemekleri genellikle bir tabak ile başlamaktadır. Yöresel jambon ve zeytinler başlangıç olarak kullanılır. Štrukli (haşlanmış cheesecake), bir başlangıç yemeği olarak ya da tatlı olarak servis edilir. Kuzey bölgelerde Zagorska Juha od krumpira (Zagorje tarzı patates çorbası) veya manistra od bobica (fasulye ve taze mısır çorbası) başlangıç yemeği olarak sunulmaktadır. Kıyı kesimlerde ise İtalyan yemeği olan Risottoneri (siyah kalamar ile yapılmış risotto) veya spagetti daha çok yapılmaktadır. Adriyatik kıyısında ana yemek için, Scampi (karides), prstaci (midye), lignje (kalamar) ve Dalmaçya brodet (balık güveç, polenta ile servis edilir) gibi deniz ürünleri kullanılır. Risotto veya makarna yemekleri için tatlandırıcı olarak sıkça tartufe (trüf mantarı) kullanılır. Zagreb’de ve kuzey bölgelerde kavrulmuş kaz, ördek ve kuzu tercih edilmektedir. Mlinci (pişmiş erişte) bir Türk yemeği olarak mutfaktaki yerini almıştır. Fastfood olarak cevapcici (baharatlı sığır eti veya domuz eti köfte),raznjici (şiş kebap), burek (yağlı tabakalı et) veya sira (peynir ile yapılan pasta) tüketimi fazladır. Hırvat yemeklerine şarap eşlik ederken ve yemekten önce küçük bir bardak brendi içilmektedir.

Makedon Mutfak kültüründe süt, tereyağı, ekmek ve kuzu eti en çok tüketilen yiyeceklerdir. Çeşitli şekillerde hazırlanan ekmekler bazen mısır unuyla hazırlanabildiği gibi bazen de büyük bir tepsi boyutunda yapılabilir. Özellikle bayramdan bir gün önce hazırlanan nohutlu ekmek gelenekselleşmiştir. Kreplerin arasına peynir koyarak hazırladıkları tepsi börekleri de çok lezzetli bir börek olarak bilinmektedir. Kuzu eti ve tereyağının çok kullanıldığı mutfakta baharatlar pek kullanılmamaktadır. Buna karşılık pilavlarda, et yemeklerinde, üzüm, portakal gibi meyveler kullanılmaktadır. Tarımın gelişmiş olmasına bağlı olarak sebze ve meyve yetiştirilmektedir. Dağlık bölgelerde ise halk hayvancılıkla uğraşmaktadır.

Balkan ülkeleri mutfaklarında saklama yöntemi olarak geleneksel saklama yöntemlerinin sıklıkla kullanıldığı görülmektedir. Sucuk ve kurutulmuş et tüketimi fazladır. Kışların uzun geçmesi, özellikle Ballan coğrafyasının iç kesimlerinde et ağırlıklı bir beslenme biçiminin tercih edilmesi, eti çeşitli yöntemler sonucu saklama ihtiyacı doğurmuştur. Sonbaharda, kışlık sucuk ve kurutulmuş et çokça hazırlatılarak evlere getirtilir. Tüm kış boyunca tüketilir. Kurutulmuş et tüketimi de sucuk tüketimi kadar yaygındır. Aynı zamanda kavurma, kurutma, pastırma yapma, tuzlama yöntemleri de yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Süt ve süt ürünleri için peynir yaparak saklama kullanılan yöntemler arasındandır. Sebze ve meyveler için, turşu (salamura ve sirke ile saklama), salça, kurutma, ezme kurutması (pestil), reçel ve marmelat, ekşi yapma (nar ekşisi, erik ekşisi gibi), soğuk ortamlarda saklama gibi gelenekselleşmiş saklama yöntemleri dikkati çekmektedir.

İngiliz kültüründe eski bir uygulama olarak ifade edilen haslet domuz ciğeri gömleğine sarılı bir çeşit sakatattan yapılmış yemektir. Manchet ya da manchant eski İngiliz kültüründe varlıklı kesimin yediği en değerli buğdaydan yapılan ekmek çeşididir. Posset eski bir İngiliz tatlısıdır. Yumurta, şeri, limon ve bazen de badem kullanılarak yapılan muhallebi kıvamında bir tatlıdır. Potted Char ince bir tür çörektir. Sirloinsteak, yaklaşık 1,5 cm ile 2 cm kalın kesilen bir dilim sığır eti kemikli sığır filetosudur. Ayrıca entrecôtesteak olarak da adlandırılır. Viands, gıda ve erzak için kullanılan resmi bir terimdir. Eski kullanımı victuals ya da vittals şeklinde ifade edilmektedir. Wolke eski bir kullanım şekli olup yoğrulmuş ya da yuvarlanmış hamur anlamına gelmektedir.

Balkan mutfaklarında kullanılan araç ve gereçler; tava, cezve, çiniya (çini), tepsiya (tepsi), ilcan (fincan), tencere, kapak, kaşika (kaşık), çatal, toprak güveç, saciyak (sacayağı), ocak, maşa, sac, siniya (sini), tas, kantar, furna (fırın), ibrik, oklagiye (oklava), dibek, avan (havan) ve tokmaktır. Kosova Mutfağı, sebze yemeklerinde et ve sebzeler kadar, pişirme araç gereçlerinin çeşitliliği ile de dikkati çekmektedir. Yemekler genellikle fırında pişirilir. Türk Mutfağı’nda güveç olarak adlandırılan toprak kap kullanımı, Kosova Mutfağı’nda da görülmektedir. Sebzeli güveç yemeği olarak adlandırılan yemek burada tava adını almaktadır. Elbasan tava yemeği yapımında yoğurt ya da yumurta sosu kullanılmadan pişirilecek olursa, yemeği renklendirmek için de domates ya da salça yerine, yörede “boyama” adı verilen toz kırmızıbiber kullanılmaktadır.

İngiliz Mutfağı’nda geleneksel pişirme yöntemlerinden en çok kullanılanlar, Braising (sos içinde ağzı kapalı kısık ateşte uzun süre pişirme), roasting (rosto usulü pişirme), boiling (haşlama), frying (derin bol yağda kızartma) pişirme yöntemleridir. Aynı zamanda geleneksel olarak griddling pişirme yöntemi yaygındır (geleneksel olarak ocaklarda yakılan ateş ve yemeğin bu ocaklarda pişirilmesi) ve bu yöntem tüm ülke genelinde neredeyse tüm evlerde bulunmaktadır. Bu yöntem, pişirme yöntemlerinin omurgasını oluşturan tekniklerin hepsini kapsamaktadır ve yemek tariflerinde bu yöntemin çokluğu dikkat çekmektedir. Güveç, ekmek, çörekler, biftek, sığır konservesi, İngiliz pudingleri ve kekler yıllarca İngiliz Mutfağı’nda yemek yapımında kullanılmıştır. Bu klasik yöntemin yanı sıra çok sayıda farklı yöntemler de vardır. Britanya adasında diğer ülkelerde olduğu gibi, ocak kültürü sadece evi ısıtmada değil aynı zamanda pişirmek için de önemli bir araçtır. Haşlama yöntemi ülkede yer alan tüm sakinler tarafından geçmişte sıklıkla kullanılmıştır. Bu ocakta bitkisel atıklar yakıt olarak kullanılmaktadır ve et ile av hayvanları gibi besinler pişirilmektedir. Ayrıca ocakta kullanılan ateşin gücünü artırmak içinde kaya parçaları yemek pişirilen kazanın üzerine dizilerek taşın ısıyı arttırması ve sıcaklık süresinin uzatılması özelliğinden faydalanılmıştır. İlk zamanlarda üçayaklı çömlekten yapılan bu kazan daha sonraki zamanlarda demirin de kullanılması ile demirden yapılmış üçayak ve bu üçayağın birleştiği yerden asılı bir kazan şeklinde kullanılmıştır.

Yunan kültüründe yılbaşı gecesi hindi yenir, dans edilip eğlenilir. Yıl boyunca uğur getirsin diye evde ve işyerlerinde nar kırılır. Bugünde, Sakız Adası’ndan getirilen sakızla (mastika) yapılan, üzerinde yeni yıl yazan yuvarlak yılbaşı pidesi pişirilmektir. Ton Psihon gününde mezarlıklar ziyaret edilip, ceviz ve buğdaydan yapılan bir tür helva (Koliva) yenilmektedir. Paskalya haftasında, İsa’nın çarmıhta can verdiği Cuma günü perhiz yapılıp, et ve hayvansal gıda yenilmez. Gece yarısından sonra eve dönüldüğünde kırmızı yumurta tokuşturulur. Öğle yemeği için zengin bir sofra kurulur. Saç örgüsü biçiminde yapılan Paskalya çöreği ise günün vazgeçilmez yiyeceğidir.

İngiliz mutfak kültüründe önemli bir yeri olan ve dünyaca bilinen İngiliz kahvaltısı günün başlangıç yemeğidir. İçeriğinde, başlıca iki malzeme vardır. Yumurta ve domuz pastırması bu iki malzemeyi oluşturur. Diğer besinler ise domuz sosisi, kızarmış domates, black pudding, birkaç dilim kızarmış ekmek ve mantardır. İngiltere’de bu kahvaltıya British FryUp, İrlanda da ise IrishFry denilmektedir. Ayrıca değişik marmelatlar ve çay kahvaltıda yer almaktadır. Öğle yemeğinde bir pubda taze ekmek, peynir (sosis veya domuz eti de olabilir) salata ve turşu yer almaktadır. Fishandchips de öğle yemeğinde tercih edilebilen ya da paketlenerek satın alınan yiyecektir. Aynı zamanda bu mekanlarda alkollü içecekler ve çörek, kek, pasta, reçel ve hamburger gibi atıştırmalıklar da öğle menüsünde bulunmaktadır. Akşam yemeğinden sonra stilton peynir, kraker ve porto şarabı tercih edilebilmektedir. İngiltere’nin beş çayı ünlüdür ve 150 yıldan daha fazla bir zamandır, geleneksel olarak, akşamüstü dört civarında yapılan popüler bir etkinliktir. Londra’da, beş çayını makul fiyatlara bulmak kolay değildir; fakat başkentin dışında çay, krema, reçel ve küçük ekmeklerden oluşan “creamtea” menüsü vardır. Bunun yanı sıra beş çayı, tam anlamıyla çeşitli çaylardan, sandviçlerden, ev yapımı ekmeklerle içinde ev yapımı meyve kuruları olan kızarmış hamur tatlısı ve kaymaktan oluşmaktadır. İngiltere’nin akşam yemeği de en az kahvaltısı kadar zengindir.

Geleneksel Bulgar Mutfağı yemekleri, taze ekmek ve kekler, baklagiller ve salamura sebzeler, salatalar, çorbalar, güveç, dolmalar, kebaplar, baharatlı sosis (Pastarma, Lukanka) ve peynirden yapılmış yemeklerdir. Et yemekleri olarak domuz eti, tavuk, kuzu ve sığır eti kullanılmaktadır. Pirinç veya bulgur kullanımı yaygındır. Tipik yemekleri Banitsa, Lyutenitsa (biber ezmesi), Sladkish ot tikva (balkabağı pay), Tarator (soğuk çorba), hotchpotch (sebzeli et güveç), lahana ve asma yaprağı dolması, musakka, Türk etkisini yansıtan popüler bir tatlı olan baklava yer almaktadır. Kiselomliako (Bulgar yoğurdu), süt ürünleri, salamura peynirler ayrıca şarap ve Rakia, Mastika ve Menta gibi diğer yerli alkollü içkiler Bulgar Mutfak kültüründe yer almaktadır.

İngiliz servisinde genel kurallar şu şekildedir:

Konukların sol tarafından servis yapılır, tepsi misafire yaklaştırılır (yemeğin dökülmemesi ve servisin rahat yapılabilmesi için), sağdan ve saat yönünden temiz tabakların servisi yapılır, servis araçları tepside hazır bulunur, misafirler kendi servislerini yaparlar ve servis araçlarını geri tepsiye koyarlar, öncelikle şeref misafirinden servise başlanır. Ayrıca servis için kullanılan peçetelerin katlanması da ayrı bir yetenek gerektirmektedir. Birçok peçete katlama yöntemi vardır. Bu yöntemlerden birisi de İngiliz peçetesidir. Bu yöntemde; yalın kat açılan peçete, tepe açısı yukarıya gelecek şekilde üçgen yapılır. Sağ ve soldaki köşeler üste katlanıp yukarıdaki tepe açısından iki parmak eni kadar aşağıda kalacak şekilde üste ve sonra da yeni oluşan alt kenar ortasına dokunacak şekilde aşağıya katlanır. Sağ ve soldaki köşeler geriye doğru kıvrılır, arkada birbiri içine sokulur. Yukarıdaki iki köşe hafifçe sağa sola açılarak şekil tamamlanır.